Encyklopedia

Historia tego typu tramwaju rozpoczyna się w 2008 roku, kiedy Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Krakowie zaczęło szukać taniego sposobu na poprawę jakości taboru. Po pozytywnych doświadczeniach z dostawą używanych wagonów N8S-NF z Norymbergi w 2006 roku oraz E₁ z Wiednia w 2004 roku, podjęto decyzję o sprowadzeniu używanych, przegubowych tramwajów Bombardier - Rotax typu E₆ (26 egzemplarzy) i doczep c₆ (26 egzemplarzy) z Wiednia, z zamiarem ich modernizacji na 25 wagonów o niskopodłogowym środkowym członie. W stolicy Austrii wagony te obsługiwały linię premetra U6, więc były przystosowane do ruchu w obu kierunkach (miały drzwi po obydwu stronach oraz dwie kabiny motorniczego).

W 2008 roku przybył do Krakowa pierwszy wagon E₆, o numerze taborowym 4926, który jako jedyny z całej zakupionej serii był eksploatowany liniowo – obsługiwał tymczasową linię 72. Jednocześnie sprowadzono kolejne egzemplarze, w celu rozpoczęcia ich modernizacji.

Nowy typ tramwaju powstał poprzez rozłączenie wagonu silnikowego E₆. W Stacji Obsługi i Remontów krakowskiego MPK, któremu powierzono zadanie zmodernizowania „wiedeńczyków”, pomiędzy dwie części wagonu wstawiony został człon niskopodłogowy, którego produkcją, na podstawie projektów MPK, zajęła się firma Autosan S.A. z Sanoka. Co ciekawe, jeden z nowych człon został tymczasowo doczepiony do niezmodernizowanego wagonu E₆ 4942 (żaden z EU8N nie był wtedy ukończony), w celu przeprowadzenia nocnych prób wyrobu z Sanoka. Z wagonu doczepnego c₆ wykorzystano przede wszystkim konstrukcję przegubu wraz z wózkiem. W efekcie nowy wagon jest czterowózkowy – skrajne są wózkami napędowymi, a drugi i trzeci (pochodzące z wagonów c6) są toczne. Jednocześnie zlikwidowano drugą kabinę - pojawiły się tam dodatkowe miejsca do siedzenia, a sam pulpit motorniczego stał się pulpitem manewrowym. Poza tym zlikwidowano drzwi po drugiej stronie wagonu, przez co w liniowej eksploatacji skład jest dostosowany do jazdy tylko w jednym kierunku. Dodatkowo nowy wagon w porównaniu do poprzednika ma tylko jeden pantograf. EU8N ma rozruch stycznikowy.

Modernizacja nie ograniczyła się tylko do przebudowy napędu i dostawieniu nowego członu, ale także objęła przestrzeń pasażerską i ogólnie pojętą estetykę tramwaju. Z przodu i z tyłu zastosowano duże, gięte i wklejane szyby, a boczne okna zostały wykonane ze szkła hartowanego przyciemnianego oraz posiadają przesuwny lufcik. Przód wagonu otrzymał całkowicie nowe reflektory, a z tyłu zastosowano lampy zespolone, znane z wagonów E₆/c₆.

Zmieniono kolorystykę przestrzeni pasażerskiej, a drewniane siedzenia zostały wymienione na model stosowany już w innych krakowskich pojazdach. Na skrzyniach z aparaturą elektryczną siedzenia zostały zamontowane bokiem do kierunku jazdy, a w pozostałych miejscach są zamocowane pojedynczo lub parami. Wagon posiada 5 par drzwi z fotokomórką (pierwsze i ostatnie drzwi są połówkowe). Przy wszystkich drzwiach znajduje się hamulec bezpieczeństwa oraz interkom, a same drzwi powyżej 3 km/h są ryglowane zamkiem elektromagnetycznym. Najważniejszym udogodnieniem jest jednak klimatyzacja, i to zarówno kabiny motorniczego, jak i przestrzeni pasażerskiej. Zimą o odpowiedni komfort podróży dbają dmuchawy. Wagon otrzymał głosową zapowiedź przystanków oraz wyświetlacze LED.
Pierwszy wagon nowego typu został ukończony pod koniec 2009 roku. Wagony tego typu dostały oznaczenia EU8N, co oznacza:
E - podstawą modernizacji był wagon E₆
U - wcześniej wagony E₆ i c₆ jeździły na wiedeńskiej linii premetra U6
8 - wagon ośmioosiowy
N - wagon posiada człon niskopodłogowy

Pierwszy zmontowany egzemplarz otrzymał numer taborowy 3012 i został skierowany do testów na krakowskich torach. Testy wypadły pomyślnie, a sam pojazd został oficjalnie zaprezentowany 18 czerwca 2010 roku przed Zajezdnią św. Wawrzyńca, z okazji 135–lecia komunikacji publicznej w Krakowie.

Wagony tego typu weszły do eksploatacji dnia 2 lipca 2010 roku. Wszystkie tramwaje tego typu będą stacjonowały w zajezdni Nowa Huta. EU8N mają zezwolenie na wjazd do tunelu Krakowskiego Szybkiego Tramwaju i obsługują linie: 5, 9, 20 i 22.

Łącznie Miejski Zakład Naprawy Taboru przebudował w taki sposób 40 wagonów, ostatni z nich zadebiutował na krakowskich torowiskach w 2016 roku. Po wprowadzeniu w czerwcu 2015 roku nowego systemu numeracji wagonów wszystkie wagony tego typu noszą numery od HL401 wzwyż. Litera H oznacza miejsce stacjonowania tramwajów - zajezdnię Nowa Huta, zaś litera L - typ wagonu.