Encyklopedia

Jelcz M181M/MB

dodane przez konjo ; zmodyfikowane przez MQ

Pojawienie się niskowejściowego autobusu przegubowego o kryptonimie „Tantus” jest ściśle związane z następcą popularnej rodziny PR110/120M. W roku 1994 Jelczańskie Zakłady Samochodowe przedstawiają model solowy M121M. Pojazd ten jest owocem połączenia dobrze znanej części tylnej i nowego przedziału przystosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych. Ta hybrydowa konstrukcja staje się podstawą do opracowania odmiany 18-metrowej.

Premiera przypada na rok 1995, a w związku z przejęciem zakładów przez firmę Sobiesław Zasada Centrum S.A. i zacieśnieniem współpracy z Mercedesem zarówno nowy model M181 jak i dotychczasowy M121 zostają wyposażone w silniki Mercedes-Benz (6 cylindrów, 12 litrów, 300 KM), od których do oznaczenia dodaje się litery MB. Nowe autobusy powielają wiele wad swoich starszych braci: nierówną linie okien, schody wewnętrzne (nie dotyczy najnowszych konstrukcji), złe rozplanowanie wnętrza, słabe wyciszenie przedziału silnikowego (dzięki czemu zawdzięczają złośliwy pseudonim „odkurzacz”), nieestetyczne fotele, niedbałe wykończenie, niską trwałość i duże nasycenie elementami z serii PR100/110. Nieliczne zalety to nowe stanowisko pracy kierowcy, wysoka pojemność i obniżona do 370 mm podłoga w pierwszym członie. Rok 1996 przynosi modernizację pojazdów serii niskowejściowej, w związku z czym otrzymują one ściany przednią i tylną wykonaną z laminatów, a nowością jest zastosowanie pojedynczej, giętej i wklejanej panoramicznej szyby oraz pełnowymiarowego wyświetlacza mozaikowego.

Dopiero w dwa lata po premierze, w ramach unifikacji oferty do sprzedaży zostaje wprowadzony „Tantus” napędzany silnikiem MAN (6 cylindrów, 6,87 litra, 260 KM), od którego do oznaczenia dodaje się literę M. Niestety jest on zbyt słaby w stosunku do konkurencyjnego motoru MB, co skutkuje problemami w trudnych warunkach terenowych lub w godzinach szczytu komunikacyjnego. W ramach poszczególnych dostaw, w zależności od zamawiającego i wersji produkcyjnej istnieją różnice w wyposażeniu poszczególnych egzemplarzy. Dotyczą one głównie: części mechanicznej, oprzyrządowania kabiny oraz wystroju, materiałów i kolorystki przedziału pasażerskiego.

W związku ze spadkiem sprzedaży, trudną sytuacją na rynku nowych autobusów i mizerną sprzedażą flagowego, niskopodłogowego M125M rok 2004 przyniósł długo oczekiwane zmiany. Wynikiem starań o odzyskanie utraconego zaufania klientów jest poprawa jakości i modernizacja gamy oferowanych produktów. Nowe Jelcze M181 otrzymują mechanizmy przegubu marki Hübner znane między innymi z MANa NG313, zlikwidowany zostaje stopień pośredni wewnątrz pojazdu, a w ramach poprawy komfortu podróżowania plastykowe tłoczone fotele Astromal zastąpiono produktami marki Ster. Na konferencji zorganizowanej we wrześniu 2004 przez Polskie Autobusy (spółka skupiająca Autosana i Jelcza) przedstawiono nową ofertę przedsiębiorstwa. Program stanowi rewolucję dla śląskiej firmy ponieważ zgodnie z nim większość pojazdów ma pozostać dostępna wyłącznie z silnikami produkcji Iveco. Rok 2005 przyniósł kolejną zmianę ścian czołowej i tylnej - w pojazdach M181MB/3 dostarczonych w lutym dla krakowskiego MPK S.A. zastosowano elementy z tworzyw sztucznych znane z autobusów średniej pojemności L100I Citus/M101I Salus. Na specjalne życzenie przewoźnika nowe Jelcze zostały wyposażone w monitoring przestrzeni pasażerskiej. Wraz z realizacją założeń programu modernizacji w ostatnich seriach produkcyjnych przegubowców wprowadzono silniki MAN i Mercedes-Benz zgodne z rygorystyczną normą Euro3, a udoskonalona wersja M121I pozostaje dostępna wyłącznie z napędem Iveco (również Euro3). Docelowo wg zamierzeń producenta autobus oznaczony symbolem M181 ma zostać zastąpiony przez dużo nowocześniejszą konstrukcję M185, będącą przegubową wersją niskopodłogowego M125M. Niestety od dłuższego czasu nie może ona wyjść poza stadium projektowe.

W szczecińskiej komunikacji miejskiej Jelcze M181 nie występują. Producent starał się zdobyć w 1994 roku kontrakt na dostawę 40 pojazdów klasy mega, przegrał jednak z jedynym konkurentem, a na naszych ulicach zagościły wozy B10MA / N204 marki Volvo. Rozstrzygnięcie konkursu zostało oprotestowane, ponieważ w podobnej cenie wybrano konstrukcję wysokopodłogową, jednak z punktu widzenia czasu podjęta decyzja wydaje się być sensowna. Miasta które nabyły Tantusy z pierwszych serii produkcyjnych muszą inwestować dodatkowe pieniądze w wykonywanie napraw głównych. Posiadaczem jedynego w stolicy Pomorza Zachodniego egzemplarza M181MB o numerze 80002 był PKS Szczecin, a swoistą ciekawostką był jego schemat malowania tradycyjnie wykorzystywany w Łodzi i Warszawie. Autobus został wycofany z eksploatacji we wrześniu 2009 oraz sprzedany na złom do Suradówka w lipcu 2013 roku.

na podstawie: IGKM, Przegubowiec, Prototypowe i seryjne auta PRLu oraz informacji własnych
opracował: konjo
uzupełnienie: kasper1

Producent:
Jelcz
Model:
M181M/MB
Liczba i układ drzwi:
4 (2-2-2-2)
Kategoria pojemności:
MAXI
Długość:
17 980 mm
Szerokość:
2 500 mm
Wysokość:
3 070 mm
Liczba osi:
3
Masa własna:
15 000 kg
Masa całkowita:
26 600 kg
Wysokość podłogi na zwisie przednim:
370 mm
Wysokość podłogi na zwisie tylnym:
936 mm
Silnik:
MAN D 0826 LUH 13 (M181M); Mercedes-Benz OM447 hLA (M181MB)
Norma Euro:
Euro II (MAN D 0826 LUH 13); Euro II (Mercedes-Benz OM447 hLA)
Układ silnika:
rzędowy, poziomy, 6 cylindrów, 6,87 dm3 (MAN D 0826 LUH 13); 11,96 dm3 (Mercedes-Benz OM447 hLA)
Moc silnika:
191 kW / 260 KM (MAN D 0826 LUH 13); 220 kW / 300 KM (Mercedes-Benz OM447 hLA)
Skrzynia biegów:
Voith D863.3; Voith D851.3; ZF 5 HP 590
Liczba miejsc siedzących:
44
Liczba miejsc ogółem:
180
Liczba zakupiona/w eksploatacji:
1/0