Encyklopedia
Rathgeber p 3.17
dodane przez 
kajetansz; zmodyfikowane przez kajetansz
Po jazdach prototypów P 2.12+p 2.14 i wychwyceniu wszelkich występujących w nich wad zamówiono serię tzw. „krótkich tramwajów przegubowych”. Jako, że w tym czasie rozpoczęła się budowa monachijskiego metra i zakup nowych tramwajów na pierwszy rzut oka nie wyglądał na racjonalny to jednak ich zakup pozwolił na obniżenie kosztów napraw przedwojennego taboru, poprzez jego wycofanie z eksploatacji. Pewną alternatywą do zakupu 40 tramwajów P 3.16 i 38 doczepnych p 3.17 był zakup 60 składów M 5.65+m 5.65, których cena była niższa, ale niestety ich koszta eksploatacji były wyższe. Fabrycznie tramwaje p 3.17 posiadały wiele ulepszeń w stosunku do wcześniej dostarczonych prototypów, a mianowicie:
Dostawy tramwajów p 3.17 rozpoczęły się we wrześniu 1967 roku i od razu skierowano je do obsługi linii 8 łączące północ z południem Monachium. Po kolejnych dostawach tramwaje skierowano również na linie łączące wschód z zachodem Monachium. Po dostawie wszystkich tramwajów p 3.17 wraz z tramwajami motorowymi P 3.16 na przełomie 1968 i 1969 roku z eksploatacji wycofano tramwaje typu E 1.8, E 2.8, E 3.8, e 2.48, e 3.48, e 4.49, h 2.54 i K 1.8. Już w pierwszych latach eksploatacji tramwaje poddawano przeróbkom przystosowując je w latach 1970 – 1972 do obsługi bezkonduktorskiej usuwając stanowisko konduktora i naprzeciw niego montując automat do zakupu biletów całodobowych (w wagonach motorowych P 3.16 możliwe było tylko kupno jednorazowego biletu u motorniczego. W 1997 roku tramwaje te zaczęły być powoli odstawiane, tak że pod koniec 2000 roku tylko połowa z nich znajdowała się w dalszej eksploatacji. Wiele z tych tramwajów sprzedano do Rumunii. Obecnie w eksploatacji znajdują się 3 składy P 3.16+p 3.17. Planowo ich kres miał nastąpić pod koniec 2008 roku wraz z nadejściem czterech nowych tramwajów typu S 1.4, jednak z powodu dużych przewozów pasażerskich i zbyt małych pojemności tramwajów R 2.2 ich wycofanie nastąpi na przełomie 2010 i 2011 roku, kiedy to zostanie dostarczonych kolejnych dziesięć tramwajów S 1.4.
W grudniu 1998 roku do rumuńskiej stolicy dostarczono jedyne trzy egzemplarze tramwajów p 3.17. Do dnia dzisiejszego w eksploatacji liniowej znajdują się tylko dwa egzemplarze.
W październiku 2000 roku do Timisoary dotarło pierwszych 9 sztuk tramwajów p 3.17. Do końca 2003 roku dostarczono ogółem 20 wagonów.
- zmiana wyglądu fartucha przy wózkach
- zmiana wyglądu świateł tylnych, jak i również montaż światła cofania
- montaż dwóch kasetonów po prawej stronie pojazdu nad linią okien
Eksploatacja tramwajów p 3.17 w Monachium
Dostawy tramwajów p 3.17 rozpoczęły się we wrześniu 1967 roku i od razu skierowano je do obsługi linii 8 łączące północ z południem Monachium. Po kolejnych dostawach tramwaje skierowano również na linie łączące wschód z zachodem Monachium. Po dostawie wszystkich tramwajów p 3.17 wraz z tramwajami motorowymi P 3.16 na przełomie 1968 i 1969 roku z eksploatacji wycofano tramwaje typu E 1.8, E 2.8, E 3.8, e 2.48, e 3.48, e 4.49, h 2.54 i K 1.8. Już w pierwszych latach eksploatacji tramwaje poddawano przeróbkom przystosowując je w latach 1970 – 1972 do obsługi bezkonduktorskiej usuwając stanowisko konduktora i naprzeciw niego montując automat do zakupu biletów całodobowych (w wagonach motorowych P 3.16 możliwe było tylko kupno jednorazowego biletu u motorniczego. W 1997 roku tramwaje te zaczęły być powoli odstawiane, tak że pod koniec 2000 roku tylko połowa z nich znajdowała się w dalszej eksploatacji. Wiele z tych tramwajów sprzedano do Rumunii. Obecnie w eksploatacji znajdują się 3 składy P 3.16+p 3.17. Planowo ich kres miał nastąpić pod koniec 2008 roku wraz z nadejściem czterech nowych tramwajów typu S 1.4, jednak z powodu dużych przewozów pasażerskich i zbyt małych pojemności tramwajów R 2.2 ich wycofanie nastąpi na przełomie 2010 i 2011 roku, kiedy to zostanie dostarczonych kolejnych dziesięć tramwajów S 1.4.
Eksploatacja tramwajów p 3.17 w Bukareszcie
W grudniu 1998 roku do rumuńskiej stolicy dostarczono jedyne trzy egzemplarze tramwajów p 3.17. Do dnia dzisiejszego w eksploatacji liniowej znajdują się tylko dwa egzemplarze.
Eksploatacja tramwajów p 3.17 w Timisoarze
W październiku 2000 roku do Timisoary dotarło pierwszych 9 sztuk tramwajów p 3.17. Do końca 2003 roku dostarczono ogółem 20 wagonów.
na podstawie:
Badalec Thomas, Omnich Klaus “Münchens P-Wagen. Die Ära der Grossraum-Gelenkstrassenbahnen”, InterTramFachbuchverlag OHG, München 2000
Höltge Dieter, Kochems Michael „Straßen- und Stadtbahnen in Deutschland, Band 10: Bayern”, EK—Verlag, Freiburg 2006
Pabst Martin “Straßenbahn- und Stadtbahnfahrzeuge. Das aktuelle Typen-Taschenbuch”, GeraMond verlag, München 2007
Reuther Axel “Album der deutschen Straßenbahn- und Stadtbahnfahrzeuge 1948 – 2005”, GeraMond Verlag, München 2005
Sappel Albrecht, Jeanmaire-dit-Quartier Claude „Städtische Strassenbahn München. Ein Bildbericht über die Entwicklung der elektrischen Strassenbahn-Fahrzeuge in München. The Trams of Munich. A Pictorial History of Munich’s Electrical Trams“, Verlag Eisenbahn, Villigen 1979
opracował Kajetan Szmuciński
Badalec Thomas, Omnich Klaus “Münchens P-Wagen. Die Ära der Grossraum-Gelenkstrassenbahnen”, InterTramFachbuchverlag OHG, München 2000
Höltge Dieter, Kochems Michael „Straßen- und Stadtbahnen in Deutschland, Band 10: Bayern”, EK—Verlag, Freiburg 2006
Pabst Martin “Straßenbahn- und Stadtbahnfahrzeuge. Das aktuelle Typen-Taschenbuch”, GeraMond verlag, München 2007
Reuther Axel “Album der deutschen Straßenbahn- und Stadtbahnfahrzeuge 1948 – 2005”, GeraMond Verlag, München 2005
Sappel Albrecht, Jeanmaire-dit-Quartier Claude „Städtische Strassenbahn München. Ein Bildbericht über die Entwicklung der elektrischen Strassenbahn-Fahrzeuge in München. The Trams of Munich. A Pictorial History of Munich’s Electrical Trams“, Verlag Eisenbahn, Villigen 1979
opracował Kajetan Szmuciński
Monachijski skład P 3.16+p 3.17
brak komentarzy
Producent:
Rathgeber
Model:
p 3.17
Liczba członów:
2
Liczba i układ drzwi:
4 (2-2-2-2)
Długość:
16,7 m
Szerokość:
2,35 m
Wysokość:
3,18 m
Liczba osi:
4
Masa własna:
16 200 kg
Liczba miejsc siedzących:
42
Liczba miejsc ogółem:
162
Liczba zakupiona/w eksploatacji:
nie występuje w Szczecinie
Zobacz też:
Rathgeber P 3.16