Encyklopedia
Tatra 6MT
dodane przez 
fan004; zmodyfikowane przez fan004
Historia wagonów 6MT zaczyna się jeszcze podczas II Wojny Światowej, kiedy Bratysława zamówiła w praskiej firmie Ringhoffer 15 wagonów do obsługi miejskiej sieci tramwajowej. Dostarczone zostały one dopiero w 1949 roku, bez wyposażenia elektrycznego, które wyprodukowano i zamontowano w obecnej stolicy Słowacji. Po kilku modyfikacjach posłużyły one jako wzór nowego modelu 6MT.
Tatry 6MT to dwukierunkowe, jednoczłonowe wagony silnikowe. Był to pierwszy zunifikowany czechosłowacki pojazd przygotowany dla sieci wąskotorowych (równolegle powstały wagony Tatra T1 dla sieci normalnotorowych). W latach 1949 – 1953 łącznie wyprodukowano 79 wagonów – 15 w zakładach Vagonka Studénka (pierwsza seria z 1949 roku), 50 w zakładach Tatra Česka Lípa i 14 u bratysławskiego przewoźnika.
Wyposażenie elektryczne dla pierwszej serii dostarczyły Bratislavské Elektrotechnické Závody. Od 1952 zaczęto stosować sprzęt od Škody. Nadwozie opierało się na dwuosiowym wózku z odsprężynowaniem. Osie zasilane były dwoma silnikami o mocy 60 kW. Tramwaj posiadał dwa obwody elektryczne: wysokiego (600 V) i niskiego (24 V) napięcia. Ten drugi zasilał m.in. oświetlenie wewnętrzne pojazdu, które składało się z 10 lamp, jak również dwa zewnętrzne reflektory (po jednym na ścianę czołową pojazdu). Pośrodku dachu znajdował się nożycowy odbierak prądu. Oprócz standardowego hamulca ręcznego zamontowano również cztery elektrodynamiczne hamulce typu kolejowego. Pojazd posiadał również hamulce szynowe.
Stanowiska motorniczego (na obu końcach zabudowanego podestu) oddzielono od części dla pasażerów. Wzdłuż ścian przedziału pasażerskiego umieszczono dwie ławy, pod którymi znajdowały się oporniki (zimą wykorzystywane jako ogrzewanie). Wentylację zapewniały dwa obszerne, przesuwane okna.
Eksploatacja
Wszystkie wyprodukowane Tatry 6MT eksploatowane były w czechosłowackich miastach. Najwięcej (29) spotkać można ich było w Bratysławie, gdzie kursowały również najdłużej, bo aż do 1974 roku. Spotkać je można było również w miastach obecnych Czech:
- Cieplicach (5 pojazdów),
- Jabłońcu nad Nysą (9 pojazdów),
- Libercu (6 pojazdów),
- Moście i Litvínovie (10 pojazdów),
- Uściu nad Łabą (20 pojazdów).
Likwidacja sieci tramwajowych na przełomie lat 50. i 60. XX wieku w Cieplicach, Jabłońcu i Uściu sprawiło, że wagony trafiły do pozostałych miast eksploatujących ten typ taboru. Jednak już w latach 70. zostały wyparte przez nowocześniejsze Tatry T2 oraz T3 i w większości od razu zezłomowane.
Obecnie jedynym wagonem jaki uratowano przed „przerobieniem na żyletki” jest #117 z 1953 rok, który z fabryki trafił do Jabłońca. W 1957 roku wypożyczono go, a 3 lata później sprzedano do Liberca, gdzie doczekał końca służby liniowej. W 1979 został przeniesiony jako depozyt do Muzeum Techniki w Brnie, gdzie od 2001 prowadzona była jego renowacja. Od 2011 roku ponownie spotkać go można w Libercu, gdzie odrestaurowany regularnie pojawia się na turystycznej linii 1.
Na podstawie: imhd.sk, stajniaaugiasza.net i artykułu Wikipedii opracował Wojciech Szłapacki (fan004)