Encyklopedia

Wagony typu 802N wyprodukowane zostały przez Chorzowskie zakłady Konstal w latach 1969–70. Była to próbna seria pięciu pojazdów będących wąskotorową modyfikacją znanych w całej Polsce pojazdów 102N. Wszystkie wagony trafiły wówczas do Łodzi, z czego dwa przekazano do Bydgoszczy. 

Wagony różniły się znacznie od „stodwójek”. Oprócz zmniejszenia rozstawu kół z 1435 mm na 1000 mm, zwężono również pudło wagonu do 2200 mm, podniesiono górną krawędź okien i drzwi, a wszystkie otwory drzwiowe sprowadzono do jednego prześwitu. Długość wagonu zwiększono o 170 mm, a beczkowaty dach zastąpiono w tej serii niemal płaskim. Ze względu na zmianę rozstawu kół przebudowy wymagały również wózki, w których ramy zostały zamocowane po zewnętrznych stronach kół. Z zewnąrz zainstalowano również ułożyskowanie zestawów kołowych. 

Konstal 802N był, jak i jego protoplasta, wagonem sześcioosiowym, składającym się z dwóch członów. Na pierwszym i trzecim wózku zamontowano po dwa silniki typu LTb-220 o mocy 41,5 kW każdy, zaś drugi wózek był toczny. Pojazd posiadał cztery pary drzwi łamanych w układzie 4-4-4-4. Na oświetlenie składało się 25 żarówek głównych i 9 zastępczych. Oprawy zarówno na dwie, jak i na jedną sztukę zainstalowano w dwóch rzędach na suficie. W dachu zamontowane były też klapy, które razem z przesuwanymi szybkami w bocznych oknach służyły za wentylację.

802N wyposażony był również w ogrzewanie składające się z 17 grzejników rozmieszczonych wzdłuż ścian bocznych, przy podłodze (włączanych grupami w ilości 6, 11 i 17), 4 grzejniki szyby czołowej i bocznych oraz grzejnik motorniczego. Mimo to już po pierwszym roku eksploatacji w Łodzi zauważono wiele wad uniemożliwiających utrzymywanie ciepła. Niezabudowana kabina motorniczego wyziębiała się przez częste otwieranie drzwi. Szczelność klap, wywietrzników i otworów na reflektor i dwa halogeny w frontowej burcie okazała się niezadowalająca, podobnie jak ram oklejających przednie szyby. Skargi motorniczych doprowadziły do ich uszczelnienia w styczniu 1971 roku. 

Prace przeprowadzone na początku 1971 roku nie były pierwszymi, jakim poddano wagony typu 802N w Łodzi. Już w czerwcu zlikwidowano we wszystkich pięciu wagonach piasecznice, a następnie we wrześniu zmieniono zawieszenia przekładni głównych, a pod koniec 1970 domontowano dodatkowe osłony mające chronić silniki trakcyjne przed wodą i kurzem. Liczne awarie i związane z nimi częste i kosztowne naprawy sprawiły, że ostatecznie zrezygnowano z dostarczenia do Łodzi 140 tramwajów tego typu, co zakładała „pięciolatka”. Wagony oznaczone numerami taborowymi od #1 do #5 stały się więc jedynimi, jakie kiedykolwiek powstały. Jesienią dwa z nich (numery boczne #4 i #5) przekazano do Bydgoszczy, gdzie oficjalnie miały się sprawdzić na trasach o większym nachyleniu.

Dalsza eksploatacja

W Łodzi po przekazaniu dwóch sztuk do Bydgoszczy pozostały wagony o numerach #1, #2 i #3, które w 1973 roku odmalowano, przy drugich i czwartych drzwiach wejściowych naklejono litery „S” informujące pasażerów o samoobsłudze, a także zamontowano nowe kasowniki samoobsługowe typu „Krak”. Już rok później „dwójkę” skreślono z inwentarza i przebudowano na wagon nauki jazdy. Wiązało się to z przemalowaniem go na kolor niebieski i zamontowaniem stanowiska dla instruktora. W latach 1975, 80 i 81 pozostałe dwa wagony przechodziły remonty bieżące, w których kolejne modyfikacje miały ułatwić ich eksploatację. W ostatnim okresie „chudych” – bo tak nazywano je w Łodzi ze względu na węższe nadwozie – przeniesiono do zajezdni Chocianowice. W październiku 1982 roku, po półrocznej odstawce, skreślono z inwentarza wagon o numerze #1, a „trójka” jeździła jeszcze do ostatniego kwartału tego roku. Jako ostatni istniejący w Łodzi wagon tego typu pocięto go na złom w 1984.

W Bydgoszczy służba liniowa trwała nieznacznie dłużej. Po miesięcznych testach wpisano je na stan zajezdni przy ulicy Toruńskiej, gdzie po zmianie numerów z #4 na #201 i z #5 na #202 pełniły służbę przez kolejne szesnaście lat. W 1986 ponownie przenumerowano wagony odpowiednio na #442 i #443. Wówczas otrzymały również funkcję wagonów gospodarczych, którą pełniły przez kolejne cztery lata. W 1990 skreślono je ze stanu bydgoskiej zajezdni, a rok później pocięto na złom. W ten sposób zakończyła się historia 802N, a do dzisiejszych czasów nie przetrwał żaden z pięciu wyprodukowanych egzemplarzy.