Encyklopedia

Ikarus 260

dodane 12.04.2005, godz. 16:26 przez konjo; zmodyfikowane 31.03.2020, godz. 13:15 przez man

Autosan H9-35

Ikarus 280

19.10.2006

Dołączono zdjęcie egzemplarza z PKS Gryfice.

konjo

Ikarus 260 jest odmianą solową jednego z najbardziej popularnych autobusów na świecie: przegubowej wersji oznaczonej symbolem Ikarus 280. Pojazd cieszył się sporym wzięciem w Polsce i innych krajach RWPG. Produkcję podjęto w roku 1972, natomiast ostanie egzemplarze wyjechały z fabryki trzydzieści lat później. Import rozpoczęto bardzo szybko i krótka wersja Ikarusa zagościła na naszych drogach już w roku 1974.

Ikarus 260 - wersja z automatyczną skrzynią biegów przeznaczony dla Warszawy

Autobusy tego typu były konstrukcją wysokopodłogową zbudowaną na bazie kratownicy, silnik był umieszczony poziomo między osiami. Cechą charakterystyczną produktów Ikarusa z serii 2xx była wyjątkowa odporność i długowieczność. Początkowo chwalono je za komfort jazdy, dobre rozplanowanie wnętrza, wytrzymałość, solidność wykonania i sprawnie działające wspomaganie kierownicy.

Pierwszymi odbiorcami były: Bielsko Biała, Częstochowa i Katowice, a ówczesny model oznaczony był symbolem 260.04. Pojazdy te, podobnie jak Ikarusy 280.26, wyposażano w silniki RABA D2156 HM 6U i mechaniczne skrzynie biegów. Swoistą ciekawostką jest fakt, że bardzo uprzywilejowana wówczas Warszawa, pochłaniała w tym czasie większość produkcji licencyjnych Jelczy Berlietów PR110, tak więc nowe węgierskie autobusy zawitały w stolicy dopiero w roku 1981. Ostatnie dostawy podtypu .04 datują się na rok 1992 i zamknęły się w przybliżeniu w liczbie 3470 sztuk (w tym około 1500 dla WPK Katowice i ponad 1000 dla Warszawy). Dodatkowo w latach 1993-94 zakupiono 105 sztuk zmodernizowanej wersji .73 wyposażonej w nowy silnik RABA D10TS i automatyczną skrzynię biegów ZF lub Voith.

Gryficki Ikarus 260 na oryginalnej nawierzchni alei Piastów

Szczecin nigdy nie znalazł się na liście nabywców solowych Ikarusów, i w związku z tym wozy te nie służyły w regularnej komunikacji. Zajezdnie naszego miasta zapełniły się natomiast Jelczami M11, wykonywanymi na podwoziach 260-ek dostarczanych w latach 1985-1990 w ramach polsko-węgierskich rozliczeń. Niestety słabe zabezpieczenie antykorozyjne i wykończenie Jelczy, zdawały się nie potwierdzać długowieczności oryginału. Historia jednak lubi zataczać kręgi i Ikarusy 260 dotarły do Szczecina za pośrednictwem PKS Gryfice, który był jednym z przewoźników obsługujących linie darmowe. Przedsiębiorstwo odkupiło używane autobusy z NRD. Pojazdy były przedstawicielami podtypu .43. Ich dość charakterystyczną i specyficzną dla Niemiec cechą, było posiadanie zaledwie dwóch par drzwi czteroskrzydłowych. Autobusy wykonane były jako lokalne i posiadały otwarte stanowisko pracy kierowcy, wygodniejsze fotele i mniejszą ilość otwieranych okien.

na podstawie: Przegubowiec, IGKM oraz informacji własnych
opracował: konjo

Ikarus 260 w służbie linii bezpłatnej

brak komentarzy

Producent:

Ikarus

Model:

260

Liczba i układ drzwi:

2 (2-2-0); 3 (2-2-2)

Kategoria pojemności:

MAXI

Długość:

11 000 mm

Szerokość:

2 500 mm

Wysokość:

3 100 mm

Liczba osi:

Masa własna:

9 000 kg

Masa całkowita:

16 000 kg

Wysokość podłogi:

940 mm

Silnik:

RABA D 2156 HM 6U; RABA D 2156 HM 6UT; RABA D 10 TS 150

Norma Euro:

brak danych

Układ silnika:

rzędowy, poziomy, 6 cylindrów, 10,35 dm3

Moc silnika:

141 kW / 192 KM (RABA D 2156 HM 6U); 162 kW / 220 KM (RABA D 2156 HM 6UT); 150 kW / 205 KM (RABA D 10 TS 150)

Skrzynia biegów:

Csepel ASH75-2-AB; ZF S6-90U; Praga 2 M70.16; Voith D 851.2; ZF 4 HP 500

Liczba miejsc siedzących:

20-23

Liczba miejsc ogółem:

91-104

Liczba zakupiona/w eksploatacji:

nie występuje w Szczecinie

porównaj…

Zobacz też: Ikarus 280, Jelcz L11, Jelcz M11

Encyklopedia

description Ikarus 260

Ikarus 260