Encyklopedia
Jelcz L11
dodane przez Phobos; zmodyfikowane przez
man
Jelcz L11 był podmiejską wersją Jelcza M11. Produkowany był z myślą o przewoźnikach PKS obsługujących linie międzymiastowe i lokalne oraz przewozy podmiejskie. Z tego powodu, w celu zapewnienia większej liczby miejsc siedzących, pozbawiony był środkowych drzwi, co raczej dyskwalifikowało go z ruchu miejskiego ze względu na zbyt wolną wymianę pasażerów.
W porównaniu do wersji miejskiej, Jelcz L11 posiadał podwójne rzędy siedzeń z obu stron na całej długości pojazdu.
Jelcze L11 w Szczecinie
Do Szczecina w 1989 roku trafiły 3 sztuki podmiejskich Jelczy. Dwa z nich zostały przekazane do zajezdni Klonowica otrzymując numery 150 oraz 151, zaś do dąbskiej zajezdni trafił jeden o numerze 399. Wszystkie weszły do eksploatacji w lipcu 1989 roku.Rok po zakupie, w sierpniu 1990 roku, do jeszcze wtedy istniejącego wydziału WPKM Świnoujście przekazano Jelcza L11 151. W nowym miejscu otrzymał numer taborowy 51.
Szczecińskie pojazdy najczęściej służyły jako wynajmy, gdyż przez posiadanie tylko dwóch par drzwi nie nadawały się do linii obsługiwanych np. przez Jelcze M11.Klonowicką sztukę najczęściej można było spotkać na „kombatanckiej” linii 82 oraz liniach o małych potokach pasażerskich, takich jak 76 czy szczytowe brygady 58.
Zakończenie eksploatacji
W kwietniu 2007 roku eksploatację liniową zakończył Jelcz L11 150 z SPA Klonowica. Autobus z początkiem lipca 2007 został sprzedany i opuścił macierzystą zajezdnię.
Pod koniec czerwca 2007 wycofany został również dąbski 399, którego sprzedano na złom do Bobrownik.
„Świnoujski” egzemplarz przekazany z zajezdni Klonowica, służbę liniową w KA Świnoujście pełnił do 2010 roku.
Ten artykuł encyklopedyczny jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe. Udostępnienie na licencji Creative Commons obejmuje treść artykułu i (o ile nie zaznaczono inaczej) nie dotyczy załączonych ilustracji.
Średni wiek pojazdu: 0,00 lat