Encyklopedia
Jelcz M083C
dodane przez mike_1994; zmodyfikowane przez 
man
Koncepcja Jelcza M083C sięga 2000 roku, kiedy to firma Autosan wyprodukowała prototypowy autobus o oznaczeniu A613MN. Nazwa modelu pochodziŁA od oznaczenia podwozia, w tym wypadku węgierskich Csepel 613. Początkowo wyprodukowano jedynie tylko cztery takie autobusy ze względu na wycofanie się firmy Csepel z produkcji podwozi. Następnie produkcję autobusu na tym podwoziu przejęła firma Autosan.
Jelcz M083C należał do rodziny niskopodłogowych autobusów miejskich zaliczanych do klasy pojemności MIDI. Na swój pokład mógł zabrać 53 pasażerów, z czego 16 osób na fotelach spod znaku firmy Kiel. Stylistyka nadwozia została opracowana przez pracowników Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, dzięki czemu pojazd wyróżniał się od innych Jelczy produkowanych w tym okresie. Autobus po raz pierwszy został zaprezentowany 4 października 2006 roku na kieleckich targach „TransExpo 2006”, a następnie w 2007 roku na targach motoryzacyjnych w Wielkiej Brytanii.
Szkielet autobusu zbudowany był ze stali nierdzewnej, zaś poszycie z aluminium oraz tworzywa sztucznego PWS. Cały autobus miał długość ponad 8,5 metra, dzięki czemu skład drzwi 1-2-0 zapewniał dobrą wymianę pasażerów. W prototypie autobusu jednostka napędową był silnik Cummins B3,9 o mocy 150 koni mechanicznych, zaś skrzynią biegów ZF 6S-890. Do autobusów wyprodukowanych później dołączano silnik Cummins ISBe4 160B, spełniający normę spalinową Euro 4, oraz do wyboru skrzynie biegów: ZF 6S-900BO, bądź Allison T280R. Pojazd posiadał pięć dużych, przesuwnych okien, przez co w nawet gorące dni wewnątrz była dobra wentylacja. Na swój pokład Libero mógł zabrać 16 osób na fotelach i ponad 40 osób na miejscach stojących. W skład systemu informacji pasażerskiej wchodził komplet zewnętrznych, pomarańczowych wyświetlaczy zamontowanych na przedniej i tylnej ścianie autobusu. Boczny wyświetlacz znajdujący się na prawej burcie zamontowany był za pierwszą szybą. W środku znajdował się czerwony wyświetlacz informujący o dacie, godzinie, imieninach, linii i kierunku oraz o czasie pozostałym do odjazdu. Naprzeciw drugich drzwi autobus posiadał tzw. „rzeźnię”, będącą w stanie pomieścić wózek inwalidzki bądź dziecięcy. Do wad autobusu można było zaliczyć złe skonfigurowanie układu napędowego, gdyż w trakcie postoju wewnątrz autobusu niektóre części autobusu wchodziły w stan wibracji.
Po ogłoszeniu upadłości Jelczańskich Zakładów Samochodowych produkcję modelu przejął Autosan, w związku z przynależnością tej firmy do spółki Polskie Autobusy. Jako Autosan wyjechał z oznaczeniem A0808MN Sancity, wizualnie nie różniąc się od poprzednika.
Jelcz M083C w Warszawie
Po wygranej w przetargu na obsługę niektórych warszawskich linii przez firmę „Mobilis” (z siedzibą w Mościskach), ogłosiła ona przetarg na dostawę 33 autobusów typu Jelcz M083C Libero. Równocześnie też zakupiono 21 sztuk Autosanów H7-20 Solina. Pierwsze 12 autobusów dotarło w marcu 2008 roku do byłej hali Zakładów Mechanicznych Ursus, gdzie mieściła się zajezdnia Mobilisu. Do końca lipca firma przejęła obsługę wielu brygad, dzięki czemu wszystkie 33 pojazdy znalazły zatrudnienie. Pojazdy uzyskały numerację w zakresie A160 - A192. Dodatkowo, w tych egzemplarzach zamontowana była klimatyzacja przestrzeni pasażerskiej.
Wszystkie z autobusów wycofano z ruchu liniowego w 2018 roku.
na podstawie: Stiasny Marcin "Atlas Autobusów" Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, Przegubowiec - Komunikacja Miejska w Warszawie, Wikipedia.pl, Infobus, KMK Komunikacja w Krakowie
opracował: Michał Pilaszkiewicz
aktualizacja: man
