Encyklopedia

Neoplan N4021 to niskowejściowy lub niskopodłogowy autobus przegubowy klasy MEGA produkowany przez firmę Neoplan Bus GmbH, a później przez Neoplan Polska w latach 1988–2000.

Historia

W 1987 roku Neoplan Bus GmbH zaprezentował pierwszy na świecie autobus przegubowy Neoplan N421/SG posiadający niską podłogę na całej długości. Pierwsze takie egzemplarze trafiły do Monachium (RFN), zaś w 1988 roku światło dzienne ujrzała seria Neoplana N4021.

Pierwsze egzemplarze trafiły do Bremy (RFN) w liczbie 36 sztuk. Neoplany N4021 z 1988 roku wyróżniały między innymi równą linią okien (taką samą jak w autobusach MAN NG272 z lat 1989–1992 i Mercedes O405GN z lat 1992–1993), siedzeniami na podestach oraz dużą tylną szybą. Pierwsze Neoplany N4021 posiadały chłodzony powietrzem, ośmiocylindrowy silnik niemieckiej firmy Deutz o oznaczeniu F8L513 i mocy 256 KM, sprzężony ze skrzynią biegów Voith D854.2. W Bremie pierwsze przegubowe Neoplany typu N4021 nosiły numery #901–936.

W 1990 roku nastąpiła pierwsza poważna zmiana w historii modelu Neoplana N4021. Dla Bremy wyprodukowano wtedy trzy sztuki wyróżniające się powiększoną linią okien w członie A, mniejszą szybą, nowym typem drzwi oraz mniejszą tylną ścianą. W Bremie te egzemplarze nosiły numery #937–939.

W 1991 roku do oferty wdrożono także silniki MAN-a o symbolach D2865LUH05 (pięciocylindrowy o pojemności 9997 cm³ spełniający normę Euro I) i D2866LUH01 (sześciocylindrowy o pojemności 11967 cm³). Silniki te oferowano ze skrzyniami biegów typu Voith D863 lub D864.2. Istotną zmianą w 1991 roku była również likwidacja podestów w członie A.

W 1992 roku do oferty dołączono opcje takie jak przesunięte trzecie drzwi o 50 cm do tyłu, czy nowa ściana czołowa o sześciu reflektorach, a nawet drzwi przesuwne. Takie egzemplarze trafiły do Berlina. W tym samym roku była również możliwość zakupu modelu N4021 z czterema drzwiami. Egzemplarze czterodrzwiowe tego typu pojazdu trafiły między innymi do austriackiego Grazu.

W 1993 roku do oferty modelu N4021 dodano również silnik MAN D2865LUH03 spełniający normę Euro 2. Taki egzemplarz trafił do Bremy, gdzie tam otrzymał numer #4998.

Rok 1994 przyniósł kolejną głęboką modernizację. Autobus urósł w długości całkowitej o 105 mm, a charakterystyczna ściana przednia miała osiem reflektorów.

W 1995 roku po raz pierwszy zaoferowano silniki Mercedes-Benz typu OM447hLA i skrzynie ZF. W 1995 dla Uppsali wyprodukowano krótką serię autobusów Neoplan N4021 wyposażoną w układ drzwi 2-2-0-2.

W 1996 roku pierwszy raz w ofercie zaproponowano autobus wyposażony w silnik stojący – takie egzemplarze trafiły do Sztokholmu z układem drzwi 2-2-2-1.

W 1996 roku nastąpiła pierwsza poważniejsza modernizacja, czyli równa linia okien na całej długości autobusu oraz nadwozie wydłużone o 40 mm.

Produkcja tego modelu w Niemczech zakończyła się w 1999 roku, a niektóre sztuki powstały na początku 2000 roku. Następcą modelu N4021 oferowanego w Niemczech był Neoplan Centroliner N4421, a zaś w Polsce Solaris Urbino 18.

Polska uwertura

W kwietniu 1998 w Plauen (Niemcy) światło dzienne ujrzał pierwszy Neoplan N4021td przeznaczony na rynek polski. Miało to związek z wspólnym przetargiem na siedemnaście autobusów dla Gdyni – siedmiu sztuk dla PKA Gdynia i dziesięciu sztuk dla PKM Gdynia. Pojazd był testowany między innymi w Koszalinie i Poznaniu. Pierwotnie autobus był pomalowany na kolor żółty z zielonymi jamnikami. Tester po zakończeniu testów trafił do PKA Gdynia.

Eksploatacja w Polsce

Eksploatacja w Gdyni

W latach 1998–1999 Gdynia otrzymała siedemnaście sztuk autobusów Neoplan N4021td – PKA siedem sztuk o numerach #5241–5247, a PKM Gdynia dziesięć pojazdów o numerach #2261–2270. Egzemplarz #5241 wyróżniał się na tle innych Neoplanów N4021td mniejszym bocznym wyświetlaczem i rodowodem niemieckim. Pozostała szesnastka została zmontowana w Bolechowie. Egzemplarze z Gdyni posiadały silnik MAN D2866LOH25 i skrzynię biegów ZF 5HP590. Pierwsze kasacje nastąpiły w 2015 roku. Pierwszym skasowanym Neoplanem był #2270. Rok 2016 przyniósł kasację wozu #2269, a rok 2017 oznaczał kasację wozów #2261 i #2268. W 2018 roku zezłomowano wozy takie jak #2264, #2265 i #2266. Prawdziwy odwrót od serii N4021td w Gdyni zakończył się w październiku 2019 roku w związku z dostawą MAN-ów NG323. Wtedy skasowano takie egzemplarze jak #5241–5246, zaś #5247, #2262, #2263, i #2267 odpowiednio zmieniono numery na #5447, #2462, #2463 i #2467. W okresie listopad–grudzień 2019 ostatecznie te wozy zostały sprzedane na złom do Suradówka.

Eksploatacja w Poznaniu

W lutym 2000 roku MPK Poznań otrzymało w sumie pięć takich autobusów. Nadano im numery #1370–1374. Od gdyńskich braci poznańskie egzemplarze wyróżniały się skrzynią Voith D864.3 i dodatkowymi listwami podokiennymi. Poznańskie Neoplany pochodziły z niemieckiej fabryki Neoplana w Plauen. W 2006 roku w związku ze zmianą numeracji wszystkie pięć egzemplarzy przenumerowano na #1731–1735. W 2010 roku egzemplarz #1735 został przeznaczony na pojazd szkoleniowy i otrzymał numer #1999. W 2015 roku nastąpiła pierwsza kasacja poznańskiego Neoplana N4021td, czyli wozu #1731. Rok 2016 przyniósł kasację wozów #1732, #1734 i #1999. W 2018 roku planowano zachować ostatniego poznańskiego Neoplana N4021td #1733, ale niestety ze względu na stan techniczny wóz w styczniu 2019 został wycofany z ilostanu MPK Poznań, zaś wiosną 2019 poznański Neoplan trafił na złom pod Warszawę.