Encyklopedia
MAN tramwaj konny serii 60-77
dodane przez 
kajetansz; zmodyfikowane przez kajetansz
W 1887 do Norymbergii po 6 latach dostarczono kolejne letnie wagony tramwajów konnych. Tramwaje te wyposażono w pięć poprzecznie ustawionych ław z wejściami po bokach wagonów. Wszystkie wejścia zostały zabezpieczone przed wiatrem przez spuszczaną z dachu zasłonę w podłużne biało-czerwone pasy. Te tramwaje zostały pomalowane w barwy żółto-niebieskie, gdzie żółte były belki przy wejściach, a niebieskie było całe pozostałe pudło wagonu wraz z nadwoziem.
Podobnie jak miało top miejsce w poprzednio dostarczonych w 1881 roku letnich wagonach tramwajów konnych, w celu sprzedaży biletów kontroler był zmuszony do przechodzenia po drewnianym stopniu wejściowym znajdującym się na zewnątrz pojazdu. Po elektryfikacji norymberskiej sieci tramwajowej w 1896 roku stało to się niebezpieczne z powodu zbyt wysokiej prędkości osiąganej przez wozy motorowej ciągnące tramwaje konne, które stały się wozami doczepnymi. Daltego też w 1903 roku tramwaje te zostały przebudowane montując w wejściach metalowe sztangi, a pośrodku tworząc korytarzyk. Wsiadanie i wysiadanie odbywało się przez wejścia znajdujące się na przedzie i tyle pojazdu.
Jako, że tramwaje te były wozami lekkimi nie stosowano w nich hamulców elektrycznych. Tramwaje te znajdowały się w eksploatacji do 1926 roku. Do naszych czasów zachował się jeden egzemplarz tego tramwaju o numerze 75 Znajduje się on w norymberskiej historycznej zajezdni St. Peter.
Podobnie jak miało top miejsce w poprzednio dostarczonych w 1881 roku letnich wagonach tramwajów konnych, w celu sprzedaży biletów kontroler był zmuszony do przechodzenia po drewnianym stopniu wejściowym znajdującym się na zewnątrz pojazdu. Po elektryfikacji norymberskiej sieci tramwajowej w 1896 roku stało to się niebezpieczne z powodu zbyt wysokiej prędkości osiąganej przez wozy motorowej ciągnące tramwaje konne, które stały się wozami doczepnymi. Daltego też w 1903 roku tramwaje te zostały przebudowane montując w wejściach metalowe sztangi, a pośrodku tworząc korytarzyk. Wsiadanie i wysiadanie odbywało się przez wejścia znajdujące się na przedzie i tyle pojazdu.
Jako, że tramwaje te były wozami lekkimi nie stosowano w nich hamulców elektrycznych. Tramwaje te znajdowały się w eksploatacji do 1926 roku. Do naszych czasów zachował się jeden egzemplarz tego tramwaju o numerze 75 Znajduje się on w norymberskiej historycznej zajezdni St. Peter.
na podstawie:
Binder Robert, Wentzel Ernst „Der Stadtverkehr in Nürnberg und Fürth von 1881 bis 1981”, VAG Verkehr-Aktiengesellschaft, Nürnberg 1988
Neuer Andreas, Pickl Peter, Wentzel Ernst “Die Nürnberg-Fürther Straßenbahn im Wandel der Zeiten. Ein Streifzug durch das Historische Straßenbahndepot St. Peter”, Freunde der Nürnberg-Fürther Straßenbahn e. V.”, Nürnberg 2005
opracował Kajetan Szmuciński
Binder Robert, Wentzel Ernst „Der Stadtverkehr in Nürnberg und Fürth von 1881 bis 1981”, VAG Verkehr-Aktiengesellschaft, Nürnberg 1988
Neuer Andreas, Pickl Peter, Wentzel Ernst “Die Nürnberg-Fürther Straßenbahn im Wandel der Zeiten. Ein Streifzug durch das Historische Straßenbahndepot St. Peter”, Freunde der Nürnberg-Fürther Straßenbahn e. V.”, Nürnberg 2005
opracował Kajetan Szmuciński
Producent:
MAN
Liczba członów:
1
Liczba i układ drzwi:
brak – wyjścia z ławy po każdej stronie
po 1903 roku: dwa wyjścia z boku z każdej z platform
po 1903 roku: dwa wyjścia z boku z każdej z platform
Długość:
5,1 m
Szerokość:
2 m
Wysokość:
2,75 m
Liczba osi:
2
Masa własna:
1 400 kg
Liczba miejsc siedzących:
20
Liczba miejsc ogółem:
32
Liczba zakupiona/w eksploatacji:
nie występuje w Szczecinie
Zobacz też:
J. G. Brill & Co./MAN tramwaj konny serii 1-26
▪
MAN tramwaj konny serii 27-36
▪
MAN tramwaj konny serii 28"-32"
▪
MAN tramwaj konny serii 42-46
▪
Herbrand & Cie. tramwaj konny serii 47-48
▪
Maschinenfabrik Eßlingen tramwaj konny 49
▪
MAN tramwaj konny serii 60-77
▪
MAN tramwaj konny serii 78-95