Encyklopedia

Norymberski tramwaj motorowy serii 100-140

dodane przez kajetansz

Z powodu zbyt małej ilości tramwajów zdolnych do obsłużenia pod koniec XIX wieku norymberskich ulic wszystkie naprawy musiały odbywac się w nocy. Z tego powodu istniała potrzeba zamówienia kolejnych tramwajów. W 1899 roku z norymberskiej fabryki MAN dostarczono 24 czteroosiowe tramwaje motorowe. Za ich elektrykę odpowiedzialne były firmy Schuckert i Union. Tramwajom nadano numery 100 – 123, jednak już w 1900 roku tramwaj o numerze 100 przenumerowano na 124. Kolejne 16 tramwajów tego samego typu dostarczono w 1900 roku.

Wagony te były pierwszymi wagonami w Norymberdze o wózkach typu „Maximum”, a jednocześnie fabrycznie nowymi z zabudowanymi platformami. Budowa pudła była drewniana, a wewnątrz znajdowały się dwie ławy ustawione pod oknami. Pod jednym z siedzisk zamontowano piecyk opalany węglem służącym do ogrzewania wnętrza tramwaju w zimne dni. Ciekawostką jest fakt, że dach tramwajów I jak i II serii różnił się między sobą. Tramwaje dostarczone w 1899 roku posiadały wywietrzniki tylko nad przedziałem pasażerskim, natomiast te dostarczone w 1900 wywietrzniki miały również nad platformami tramwaju. Na każdym końcu wywietrznika była umieszczona tablica kierunkowa oświetlona lampą olejną. O 1904 roku wszystkie lampy olejne w tramwajach zostały zastąpione lampami zasilanymi energią elektryczną.

Długość wywietrzników była nie jedną różnicą między dwoma seriami dostarczonymi do Norymbergi. Inną różnicą były zastosowane hamulce. W tramwajach z 1899 roku hamulce były na sprężone powietrze i zostały wyprodukowane przez firmę Standard Air Brake, natomiast tramwaje z 1900 roku posiadały elektrycznie zasilane hamulce prądem. Dodatkowo pojazdy z pierwszej serii posiadały hamulce bezpieczeństwa zasilane prądem o przeciwnej polaryzacji, a od 1912 roku otrzymały elektryczne zasilanie hamulców w tramwajach doczepnych. Poza tym wszystkie pojazdy posiadały hamulce ręczne. Dodatkowo tramwaje o numerach 125 – 127 i 135 – 140 posiadały hamulce tarczowe.

W trakcie swojej eksploatacji wagony te przechodziły rozmaite modernizacje. M. In. w 1913 roku za pantografu rolkowego tramwaje otrzymały lirowy odbierak prądu. Rok później zamiast szyldu wskazującego kierunek końcowy tramwaje otrzymały obrotowy szyld. Tramwaje te początkowo kursowały między Norymbergą a Fürth, a następnie tylko po norymberskich ulach na których kursowały w ruchu liniowym do 1930 roku, a następnie do 1946 roku jako pojazdy gospodarcze. Do naszych czasów nie zachował się żaden egzemplarz opisywanego tramwaju.
na podstawie:
Binder Robert, Wentzel Ernst „Der Stadtverkehr in Nürnberg und Fürth von 1881 bis 1981”, VAG Verkehr-Aktiengesellschaft, Nürnberg 1988
Höltge Dieter, Kochems Michael “Straßen- und Stadtbahnen in Deutschland Band 10: Bayern”, EK—Verlag GmbH, Freiburg 2006
Neuer Andreas, Pickl Peter, Wentzel Ernst “Die Nürnberg-Fürther Straßenbahn im Wandel der Zeiten. Ein Streifzug durch das Historische Straßenbahndepot St. Peter”, Freunde der Nürnberg-Fürther Straßenbahn e. V.”, Nürnberg 2005
opracował Kajetan Szmuciński
Producent:
MAN
Liczba członów:
1
Liczba i układ drzwi:
2 (1 – 1) (po obu stronach)
Długość:
8,9 m
Szerokość:
1,99 m
Wysokość:
3,165 m
Liczba osi:
2
Masa własna:
– 124: 10 900 kg
125 – 127 i 135 - 140: 10 600 kg
128 – 134: 11 00 kg
Liczba i moc silników:
2 x 20 kW
Liczba miejsc siedzących:
22
Liczba miejsc ogółem:
42
Liczba zakupiona/w eksploatacji:
nie występuje w Szczecinie
porównaj…
Zobacz też: Adtranz GT6N ▪ Adtranz GT8N2 ▪ MAN GT6 ▪ MAN T4 ▪ Düwag N8S-NF ▪ Norymberski tramwaj motorowy (doczepny) serii 201 ▪ Norymberski tramwaj motorowy serii 1-36 ▪ Norymberski tramwaj motorowy serii 100-140 ▪ Norymberski tramwaj motorowy serii 141-150/SN3 ▪ Norymberski tramwaj motorowy serii 202-243 ▪ Norymberski tramwaj motorowy serii 50-81 ▪ Norymberski tramwaj motorowy serii 601-674 ▪ Norymberski tramwaj motorowy serii 701-702