Encyklopedia
Valmet RM2
dodane przez 
fan004; zmodyfikowane przez fan004
Valmet RM2 to jednoczłonowe, czteroosiowe pojazdy wzorowane na produkowanych dla Helsinek wagonach RM1. Seria ośmiu wozów powstała w 1956 roku na potrzeby nieistniejącej już sieci tramwajowej w fińskim Turku. Były to pierwsze i jedyne w historii miasta wagony czteroosiowe.
Wagon RM2 różni się znacznie od swojego protoplasty – helsińskiego wagonu RM1. Jest od niego o ponad 2 metry krótszy i o 20 cm węższy. Skrócenie pudła spowodowało zmniejszenie ilości drzwi, do dwojga harmonijkowych na przedzie i tyle wagonu. Zwężenie wagonu wymusiło natomiast zmianę układu siedzeń, które rozmieszczono wzdłuż ścian wagonu w układzie 1+1.
Mimo wyraźnych zmian „dla oka”, mechaniczna część wagonu nie zmieniła się znacznie. Pudło osadzono na dwóch wózkach, takich samych jak w pozostałych wagonach serii RM. Na każdym z nich znajdowały się po dwa silniki Strömberg’a o mocy 50 kW, a każdy zasilał jedną oś. Tak samo jak w wagonach RM1 pojazd posiadał dwa standardowe hamulce: pneumatyczny i elektryczny, jak również ręczny hamulec awaryjny. Na dachu, na wysokości pierwszego wózka umieszczono nożycowy odbierak prądu. Wszystkie wagony posiadały standardowe sprzęgi talerzowe umożliwiające łączenie ich w składy z dwuosiowymi doczepami fińskiej produkcji.
Dzięki amortyzowanym obręczom kół wagon poruszał się bardzo cicho i zyskał sobie przydomek „Aavevaunu”, czyli „tramwaj-duch”.
Eksploatacja
Po dostarczenia 8 pojazdów Valmet RM2 do Turku otrzymały one numery z przedziału 48-55. Początkowo kursowały na linii numer 3, z której jednak zostały przeniesione na „jedynkę” i „dwójkę” ze względu na za ostre zakręty na trasie „trójki”. W 1967 roku zniknęły ze zlikwidowanej linii nr 1, a 1 czerwca 1972 roku, wraz z zamknięciem trasy linii nr 2, wycofano je z ulic Turku na zawsze.
Po likwidacji sieci tramwajowej z dniem 1 października 1972 roku TuKL (przewoźnik w Turku) wystawił na sprzedaż 16-letnie wówczas wagony. Ponieważ nie pojawiła się żadna oferta 5 z nich zostało wkrótce skasowanych. Trzy (o numerach #53, #54 i #55) zachowano i przekazano do stowarzyszeń (kolejno: Merimieslähetysseura, Fińskiego Towarzystwa Tramwajowego oraz Helsińskiego Muzeum Techniki). Ze względu na zniszczenia związane z przechowywaniem pojazdów na wolnym powietrzu i atakami wandali zostały skasowane w latach 70. i 80.
Na podstawie informacji dostępnych na stronach internetowych Fińskiego Towarzystwa Tramwajowego i Wikipedii (głównie w wersji anglojęzycznej) opracował Wojciech Szłapacki (fan004).