Encyklopedia
Historyczna zajezdnia przy ulicy Piotra Skargi
dodane przez 
jas59 ; zmodyfikowane przez Mareczek
W 1879 roku wybudowano zajezdnię, jako jedną z pierwszych. Znajduje się przy ulicy Piotra Skargi 20. W 1871 roku rajcy uchwalili program uruchomienia - wzorem miast zachodniej Europy - tramwajów, powozów na szynach.
Do wykonania tej pracy, rajcy wybrali spółkę akcyjną z Charlottenburga, która siedem lat wytyczała trasy i budowała torowiska tramwajowe. Po uruchomieniu zajezdni stacjonowały w niej wozy konne. Rozrastające się miasto, nie miało publicznej komunikacji zbiorowej. Rozwijający się dynamicznie przemysł na obrzeżach miasta, zatrudniał w głównej mierze mieszkańców śródmieścia.
Miasto w roku 1896 roku postanowiło wzorem innych miast uruchomić w tramwaje elektryczne. W związku z tym podpisano umowę z berlińską firmą "Allgemeinen Elektrizitat - Gesselschaft" na budowę elektrycznej sieci tramwajowej oraz elektrowni zasilającej trakcję napowietrzną. Istniejąca już spółka "Stettiner Strassen - Eissenbahn Gesellschaft" zajęła się eksploatacją elektrycznych tramwajów.
Po roku od podpisania umowy uruchomiona została w dniu 4 lipca 1897 roku pierwsza linia tramwaju elektrycznego o długości 2,6 km. Trasa tramwaju biegła od Piotra Skargi (Westend) do ulicy Kardynała Wyszyńskiego (Breitestrasse). Do końca tego roku wybudowano dalsze kilometry torów tramwajowych i wynosiły już 26,6 km.
Po wybuchu I wojny światowej został wstrzymany rozwój sieci tramwajowej. W następnych latach sieć tramwajowa rozwijała się dynamicznie. Taki stan trwał do 1943 roku. Powodem były rosnące trudności zaopatrzeniowe, brak obsługi taboru oraz bardzo dużych zniszczeń po bombardowaniach. Naloty dywanowe przeprowadzone przez wojska alianckie podczas II wojny światowej sprawiły, iż Szczecin doznał ogromnych zniszczeń. Bombardowania nie ominęły również zajezdni przy ulicy Piotra Skargi. Prace nad przywróceniem zajezdni do stanu nadającego się do eksploatacji trwały kilka miesięcy.
Dopiero 5 września 1945 roku - ostatnia z czynnych przed 1945 rokiem zajezdnia została przejęta przez firmę, ale częściowo. Firma otrzymała jedynie warsztat sieci napowietrznej i budynki mieszkalne, a wozownia w dalszym ciągu była niedostępna
Przez następne lata, aż do 1994 roku służyła pracownikom firmy jako wydział trakcji, gdzie stacjonowały wozy wieżowe i tramwaje techniczne służące do obsługi trakcji napowietrznej. Konsekwencją komunalizacji mienia była konieczność przekazania jej w 1994 roku na własność Skarbu Państwa. Obecnie mieści się tam Miejski Zakład Gospodarki Odpadami oraz sklep rowerowy.
Do wykonania tej pracy, rajcy wybrali spółkę akcyjną z Charlottenburga, która siedem lat wytyczała trasy i budowała torowiska tramwajowe. Po uruchomieniu zajezdni stacjonowały w niej wozy konne. Rozrastające się miasto, nie miało publicznej komunikacji zbiorowej. Rozwijający się dynamicznie przemysł na obrzeżach miasta, zatrudniał w głównej mierze mieszkańców śródmieścia.
Miasto w roku 1896 roku postanowiło wzorem innych miast uruchomić w tramwaje elektryczne. W związku z tym podpisano umowę z berlińską firmą "Allgemeinen Elektrizitat - Gesselschaft" na budowę elektrycznej sieci tramwajowej oraz elektrowni zasilającej trakcję napowietrzną. Istniejąca już spółka "Stettiner Strassen - Eissenbahn Gesellschaft" zajęła się eksploatacją elektrycznych tramwajów.
Po roku od podpisania umowy uruchomiona została w dniu 4 lipca 1897 roku pierwsza linia tramwaju elektrycznego o długości 2,6 km. Trasa tramwaju biegła od Piotra Skargi (Westend) do ulicy Kardynała Wyszyńskiego (Breitestrasse). Do końca tego roku wybudowano dalsze kilometry torów tramwajowych i wynosiły już 26,6 km.
Po wybuchu I wojny światowej został wstrzymany rozwój sieci tramwajowej. W następnych latach sieć tramwajowa rozwijała się dynamicznie. Taki stan trwał do 1943 roku. Powodem były rosnące trudności zaopatrzeniowe, brak obsługi taboru oraz bardzo dużych zniszczeń po bombardowaniach. Naloty dywanowe przeprowadzone przez wojska alianckie podczas II wojny światowej sprawiły, iż Szczecin doznał ogromnych zniszczeń. Bombardowania nie ominęły również zajezdni przy ulicy Piotra Skargi. Prace nad przywróceniem zajezdni do stanu nadającego się do eksploatacji trwały kilka miesięcy.
Dopiero 5 września 1945 roku - ostatnia z czynnych przed 1945 rokiem zajezdnia została przejęta przez firmę, ale częściowo. Firma otrzymała jedynie warsztat sieci napowietrznej i budynki mieszkalne, a wozownia w dalszym ciągu była niedostępna
Przez następne lata, aż do 1994 roku służyła pracownikom firmy jako wydział trakcji, gdzie stacjonowały wozy wieżowe i tramwaje techniczne służące do obsługi trakcji napowietrznej. Konsekwencją komunalizacji mienia była konieczność przekazania jej w 1994 roku na własność Skarbu Państwa. Obecnie mieści się tam Miejski Zakład Gospodarki Odpadami oraz sklep rowerowy.
Na podstawie materiałów ze wspomnień Prezydenta Szczecina Piotra Zaremby, kronik WPKM z lat 1978 – 1989 prowadzonych przez p.Stefanię Wieland, również z materiałów znajdujących się w archiwach MZK, ZKM Szczecin oraz materiałów własnych. Korzystałem również z materiałów i informacji zawartych w książce pn "50 Jahre Stettiner Strassenbahn 1879 - 1929",
opracował: Janusz Światowy
opracował: Janusz Światowy
Wydział energetyczny MZK Szczecin na terenie dawnej zajezdni przy Piotra Skargi