Encyklopedia

Sprzęg

dodane przez luki663719; zmodyfikowane przez kajetansz

06.12.2009
Dodano informację o powstaniu sprzęgu Scharfenberga. kajetansz
28.07.2007
Uzpełniono opis hasła X
Jest to urządzenie łączące najczęściej pojazdy szynowe.

Rodzina wagonów 105N

  • Sprzęg Alberta (sprzęg mechaniczny) - typowy sprzęg tramwajowy. Przenosi siły ściskające i rozciągające; zamocowana na "dyszlu" niewielka głowica jest łączona sztywno z identyczną w drugim pojeździe za pomocą dwóch trzpieni, które zabezpieczone są przed wysunięciem wygiętym metalowym elementem. Dawniej stosowano w wagonach silnikowych głowice, które można było łączyć tylko z głowicami wagonów doczepnych; obecnie "dyszel" w nieużywanym sprzęgu na czołach pojazdu najczęściej jest składany (łamany) i chowany w pojeździe dla ochrony innych użytkowników jezdni.

    Tatra KT4Dt

    zdjęcie
    Sprzęg Scharfenberga w Tatrze KT4Dt
  • Sprzęg Scharfenberga (sprzęg samoczynny) - stosowany najczęściej do łączenia lekkich pojazdów pasażerskich (szynobusów, zespołów trakcyjnych, wagonów metra lub tramwajów, różnych kolei miejskich itp. Głowica sprzęgu ma kształt płaskiej płyty z wystającym elementem zbliżonym do naciętego stożka (rzadziej - do piramidy) zawierającym zaczep (ucho) i analogicznym otworem na przyjęcie sprzęgu dołączanego. Taki kształt ma na celu wzajemne naprowadzenie głowic. Przy łączeniu po dociśnięciu głowic zaczepy obu sprzęgów powodują zahaczenie i zaryglowanie mechanizmu zamka. Do odryglowania i odczepienia używane jest sprężone powietrze. W głowice sprzęgu zabudowane jest łącze sprężonego powietrza; łącza elektryczne mogą mieć różną konstrukcje - np. w polskich EN57 stosowana jest listwa łączeniowa nad sprzęgiem, niemieckie wykonania to dwie krótkie listwy po bokach sprzęgu.

    Sprzęg został wynaleziony w 1907 roku w fabryce Waggonfabrik Leopold Steinfurt w ówczesnym Königsbergu (dzisiaj Kaliningrad) przez inżyniera Karla Scharfenberga. Dla lepszej promocji sprzęgu w 1922 roku powstała spółka akcyjna sprzęgu Scharfenbega - Scharfenbergkupplungs-Aktiengesellschaft.

    Sprzęgi dzielimy na:

  • Sprzęgi elektryczne
  • Sprzęgi mechaniczne
  • Sprzęgi samoczynne

    Sprzęgi elektryczne

  • Sprzęg sterowania ukrotnionego – składa się zazwyczaj z gniazd w pojazdach łączonych kablami lub jest zabudowany w sprzęg samoczynny.

  • Sprzęg ogrzewania elektrycznego – właściwie jest to specjalnej konstrukcji jednoprzewodowy wysokonapięciowy kabel i wtyk wraz ze współpracującym gniazdem, przez które przepływa prąd do zasilania grzejników wagonowych.

    Sprzęgi mechaniczne

  • Sprzęg niesamoczynny – zazwyczaj przenosi jedynie siły rozciągające, więc występuje razem ze zderzakami przenoszącymi siły ściskające i poprawiającymi spokojność biegu.

  • Sprzęg śrubowy – najbardziej rozpowszechniony na normalnotorowych kolejach europejskich.

  • Sprzęg orczykowy – składa się z centralnie umieszczonego pojedynczego zderzaka, u podstawy którego zamontowana jest wahliwie nieco wygięta belka wyposażona na jednym końcu w ucho, a na drugim w hak ze śrubą ściągającą, łączącymi się z analogicznymi elementami w sprzęgu współpracującym.

  • Sprzęg łańcuchowy – podobny do sprzęgu śrubowego, jednak zamiast śruby jest kilkuogniwowy fragment łańcucha.

    Sprzęgi samoczynne

  • Sprzęg niesztywny – głowice takiego sprzęgu po połączeniu mają możliwość względnego ruchu; wadą tego rozwiązania jest szybsze zużywanie się powierzchni głowic, hałaśliwość oraz brak lub utrudniona możliwość łączenia przewodów hamulcowych, elektrycznych itp., zaletą jest prostota, wytrzymałość i duża tolerancja na ustawienie głowic na różnych wysokościach nad torem przy sprzęganiu.

  • Sprzęg sztywny – głowice takiego sprzęgu połączone są sztywno, bez możliwości wzajemnych przemieszczeń; wadą takiego rozwiązania jest skomplikowany układ centrowania i podtrzymania głowicy, zaletą – spokojna praca sprzęgu, łatwość wykonania współpracującego sprzęgu elektryczno-pneumatycznego.

  • Eurocoupler – sprzęg planowany do wprowadzenia na kolejach europejskich sprzęg samoczynny, zapewniający także samoczynne łączenie przewodu hamulcowego i przewodów elektrycznych (w przyszłości m.in. do hamulca elektropneumatycznego); ma łączyć się bezpośrednio ze sprzęgiem SA-3; większość nowoczesnych lokomotyw i wagonów jest przystosowana do jego zabudowy, jednak ze względu na ogrom problemów przy ewentualnej wymianie sprzęgów we wszystkich zarządach kolejowych Europy, planowane wprowadzenie sprzęgów samoczynnych ciągle nie jest realizowane.
    na podstawie: Wikipedia.pl
  • Licencja Creative Commons
    Ten artykuł encyklopedyczny jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe. Udostępnienie na licencji Creative Commons obejmuje treść artykułu i (o ile nie zaznaczono inaczej) nie dotyczy załączonych ilustracji.