Wszystkie Ze Szczecina W skrócie Z kraju Według linii

Szczecin z wizytą w…

Z wizytą w Oslo

Darek Krukowski,

dodane przez Bauer; zmodyfikowane

Jako że za oknami pogoda typowo jesienna proponuję przenieść się w czasie o niecałe trzy miesiące, do słonecznych dni czerwca. Wtedy to odbyłem wycieczkę do stolicy kraju fiordów a zarazem do krainy czerwonych autobusów – do Oslo. Wypad był bardzo udany jednakże zarazem krótki. Mimo to postaram się jak najbardziej przybliżyć Wam obraz tamtejszej komunikacji miejskiej.
Godzina – właśnie tyle wystarcza aby za pomocą połączenia lotniczego dostać się z Goleniowa do Oslo. Podróż minęła bardzo szybko, podobnie jak pozostałe formalności na lotnisku. Gdy jednak na dobre postawiłem stopę na skandynawskiej ziemi spostrzegłem że otaczają mnie górzyste pustkowia. Okazało się, iż lotnisko położone jest w obrębie miejscowości Rygge oddalonej od Oslo o ponad 60km. Po zapewnieniu sobie transportu do miasta ruszyłem w drogę. Kiedy na dalekich przedmieściach zobaczyłem plac postojowy zajezdni a na nim dużą liczbę czerwonych autobusów uznałem, iż cel mojej podróży jest bliski. Nie myliłem się, po kilkunastu minutach moim oczom ukazały się tramwaje, pociągi kolei podmiejskiej i oczywiście autobusy w kolorze czerwonym. I tak oto czysto rekreacyjny wypad stał się zarazem „szpiegowską misją” użytkownika KOMIS-u.

Krótka historia



Obecnie dominującą formą komunikacji jest w Oslo metro czyli fachowo nazywany T-Bahn. Historia metra wiąże się z koleją podmiejską której początek powstania datuje się na 1854 rok. Pociągi tejże właśnie kolei kursowały po zachodniej części miasta, po wschodniej zaś znajdowała się tylko jedna linia kolejowa i królowały tam tramwaje. Przez centrum Oslo kolej miejska przebiegała tunelem a wszystkie linie kończyły swój bieg na stacji Majorstuen. Tak było do 1928 roku gdy otwarto dwukilometrowy tunel łączący stacje Majorstuen i Nationaltheatret. W latach 70-tych ubiegłego wieku rozpoczęła się budowa linii metra we wschodniej części miasta co kończyło powoli dominację tramwajów w tym rejonie. Docelową stacją wszystkich linii po wschodniej stronie była Jernbanetorget. Mimo iż metro pokrywało już większą część miasta, wciąż nie było połączenia między wschodnim rejonem a zachodnim. Takowe powstało dopiero w 1977 roku po wybudowaniu tunelu łączącego Nationaltheatret i Jernbanetorget. Na trasie uruchomiono jeszcze stację Stortinget na której pasażerowie musieli się jednak przesiadać czego powodem był różny sposób zasilania linii. W strefie zachodniej zasilanie odbywało się z podwieszonej trakcji zaś we wschodniej z trzeciej szyny. Do 1995 roku wprowadzono jednak tabor umożliwiający zasilanie zarówno z podwieszonej trakcji jak i trzeciej szyny dzięki czemu możliwe stało się bezpośrednie połączenie między obiema częściami miasta. W 1940 roku uruchomiono także trolejbusy lecz w 1960 roku rada miasta zdecydowała się zakończyć ich eksploatację. Podobny los miał spotkać także tramwaje. Wycofywanie trolejbusów z ruchu trwało aż do 1968 roku natomiast decyzję o zakończeniu eksploatacji tramwajów anulowano na sesji rady miasta w 1977 roku. Cztery lata później na ulice Oslo wyjechał pierwszy autobus. Od tego momentu sieć autobusowa uległa dynamicznemu rozwojowi czego efekt możemy oglądać po dziś dzień.

Metro



Na dzień dzisiejszy w Oslo istnieje osiem linii metra, z czego cztery biegną na zachód i cztery na wschód. Łącząc się w centrum miasta tworzą sieć miejską z przedmieściami. W centrum miasta linie biegną tunelem średnicowym zaś na przedmieściach wychodzą na powierzchnię. Każda z linii oznaczona jest kolorem:
Linia 1 (jasnoniebieska) Frognerseteren - Bergkrystallen
Linia 2 (czerwona) Osteras – Ellingsrudasen
Linia 3 (zielona) Sognsvann – Mortensrud
Linia 4 (ciemnoniebieska) Bergkrystallen – Ulleval stadion
Linia 5 (różowa) Storo – Vestli
Linia 6 (ciemnoniebieska) Nydalen - Kolsas (kolor ten sam gdyż przechodzi w linie 4)

zdjęcie
Czystość na pierwszym miejscu, czyli wnętrze MX3000
Łączna długość linii wynosi 82,5km. Wszystkie sześć linii krzyżuje się w rejonie sześciu stacji na których można przesiąść się na dowolną linię. Obsługę taborową stanowią zarówno wagony starsze jaki i nowsze. Do starszych należą wagony T1000 oraz T1300 sprowadzane między 1966 a 1989 rokiem w liczbie 195 sztuk w wersjach od T1 do T8. Na wzór jednostek T7 i T8 przebudowane zostały jednostki od T4 do T6 i noszą nazwę T1300. Pojazdy oznaczone od T1 do T4 nie posiadają pantografów co uniemożliwia ich eksploatację na linii 1. Nowsze wagony oznaczone są jako T2000 i MX3000. Sprowadzanie tych ostatnich rozpoczęto w 2007 roku, zamawiając 78 sztuk tych pojazdów. W najbliższej przyszłości czyli do 2010 roku wagony te stanowić mają główny trzon kolei miejskiej w Oslo.
zdjęcie
Mijanka T-bahna na Majorstuen. W tle skocznia Holmenkollen
zbyt mało ocen, aby obliczyć średnią


Po Helsinkach i Sankt Petersburgu kolej miejska w Oslo jest jednym z najdalej na północ wysuniętych systemów metra na świecie. W centrum zasilanie odbywa się z trzeciej szyny, na przedmieściach zaś z podwieszonej trakcji. Metro wciąż się rozwija, 22 sierpnia 2006 roku pomiędzy Storo a Carl Berners plass otwarto tunel umożliwiający uruchomienie linii okrążającej centrum (linia 4/6). Trwa także modernizacja odcinka linii 6 która na dzień dzisiejszy kończy swoją trasę na tymczasowej stacji Hausebybakken. Dalszy odcinek do stacji końcowej Kolsas jest w gruntownym remoncie obejmującym m.in. wyposażenie w trzecią szynę. W przyszłości planowana jest także budowa stacji Homansbyen pomiędzy Nationaltheatret i Majorstuen.
zdjęcie
T1300 na stacji Holmen z dobrze widoczną zasilającą pojazd trzecią szyną
zbyt mało ocen, aby obliczyć średnią


Tramwaj



W Oslo funkcjonuje sześć linii tramwajowych przecinających miasto ze wschodu na zachód. Linie oznaczone są numerami od 11 do 13 oraz od 17 do 19 i kursują następująco:
Linia 11 Majorstuen – Kjelsas
Linia 12 Majorstuen – Kjelsas
Linia 13 Bekkestua – Grefsen
Linia 17 Rikshospitalet – Grefsen
Linia 18 Rikshospitalet – Ljabru
Linia 19 Majorstuen – Ljabru

zdjęcie
SL79 oblegany przez tłumy pasażerów wracających z Frogner Park
zbyt mało ocen, aby obliczyć średnią
Na dzień dzisiejszy stan torowisk w Oslo jest dość kiepski. Z tego też powodu zamknięto już dwie inne linie, które są na szczęście pomału remontowane i w niedalekiej przyszłości pojedzie po nich tramwaj. Obsługę taborową zapewniają tramwaje typu SL79 i SL95. Pierwsze z nich dostarczone zostały w liczbie 40 sztuk w dwóch seriach. Pierwsza liczyła 25 pojazdów (numery 101 – 125) w 1982 - 1983 roku, natomiast druga liczyła 15 sztuk (numery 126 – 140) w 1989 i 1990 roku. SL95 czyli popularny Ansaldo – Breda posiada cechę tramwaju dwukierunkowego co przydaje się na kilku trasach tramwajowych w Oslo. Po mieście jeżdżą 32 takie pojazdy z numerami od 141 do 172. Dostarczone zostały w latach 1996 – 2004. Wyposażone są w klimatyzację.

Autobus



W Oslo i na przedmieściach kursują ogółem 52 linie autobusowe obsługiwane różnym typem taboru, poczynając od MAN-a poprzez Mercedesa i Scanię a kończąc na Volvie. Linie podzielone są na pięć stref - północ, południe, zachód, centrum i dzielnicę Groruddalen. W mieście znajdują się cztery główne autobusowe węzły komunikacyjne. Do wyboru mamy linie całodzienne, kursujące rano, pospieszne oraz nocne. Ciekawostką są linie obsługujące wysepki okolicznych fiordów bo obsługiwane są... promem! Mimo wszystko jednak są wpisane w numerację linii autobusowych. Przykładem jest linia 91 przy pomocy której dostać się można spod ratusza na wyspę Bygdoy. Tam z kolei oglądać możemy muzea morskie.

zdjęcie
Końcówka przy Akker Bryge
zbyt mało ocen, aby obliczyć średnią
Każdy z autobusów wyposażony jest w klimatyzację a także kamery aby zwiększyć bezpieczeństwo pasażerów. Do każdego z autobusów wchodzić można tylko pierwszymi drzwiami, chociaż przy większej liczbie pasażerów na przystanku kierowcy robią wyjątek otwierając wszystkie drzwi w pojeździe. Wszystkie przystanki autobusowe w Oslo są przystankami „na żądanie”.

Bilety, kontrole, kary...



Bilet 1-godzinny 25 NOK
Bilet 1-godzinny (kupiony u kierowcy) 30 NOK
Karnet 8 biletów 1-godzinnych 160 NOK
Bilet 24-godzinny 60 NOK
Bilet 7-dniowy 200 NOK
Bilet miesięczny 520 NOK
Bilet miesięczny (studenci) - 430 NOK
Oslo Pass - 210 NOK (1 dzień) / dzieci do 15 lat 90 NOK
Oslo Pass - 300 NOK (2 dni) dzieci do 15 lat 110 NOK
Oslo Pass - 390 NOK (3 dni) dzieci do 15 lat 140 NOK

Oslo Pass jest specjalnym biletem uprawniającym pasażera do darmowych przejazdów komunikacją miejską a także do bezpłatnego wstępu do muzeów, na baseny lodowiska, na parkowanie w mieście. Uprawnia także do zniżek w hotelach, restauracjach itp.

Dzieciom do 16 lat oraz osobom starszym powyżej 67 przysługuje zniżka 50% na bilety komunikacji miejskiej. Bilety kupić możemy na każdej stacji metra, w kioskach, biurach informacji turystycznej, w automatach a w przypadku autobusów także u kierowcy. Jazda pojazdem komunikacji miejskiej w Oslo bez ważnego biletu jest dotkliwie karana gdyż kara wynosi 1000 NOK!

Kontrole biletów są jednak bardzo rzadkie a sposób ich przeprowadzania prawie niczym nie różni się od tych przeprowadzanych w naszym mieście z tym jednak że kontrolerzy są umundurowani. Wyjątkiem jest jednak metro. Tutaj kontrole także są rzadkie lecz nie sposób ich ominąć. Całą stacja jest wtedy opanowana przez kontrolerów a kontroli poddawani są wszyscy pasażerowie pojazdu. Wygląda to niczym policyjna obława.

Zasłyszane, zaobserwowane...



Wśród linii metra najbardziej godna uwagi jest linia 1 której trasa wiedzie wśród gór. Widoki są naprawdę wspaniałe, mamy widok na okoliczne fiordy i niemal całe miasto. Prędkość jednostek kursujących na „jedynce” jest dość mała ze względu na liczne łuki i gęsto rozmieszczone przystanki.

Wśród kierowców, motorniczych i maszynistów metra prawie wcale nie ma Norwegów. Są to przede wszystkim obcokrajowcy którzy przyjechali do Oslo pracować w tym także Polacy.

Wszystkie pojazdy komunikacji miejskiej są bardzo czyste, nie obserwujemy porysowanych szyb i porwanych siedzeń.

Kultura kierowców, motorniczych czy maszynistów stoi na wysokim poziomie. Gdy widzą spóźnionego pasażera czekają aż ten dobiegnie. Wymogiem jest iż muszą mówić po norwesku a także po angielsku.

W metrze przed zamknięciem drzwi pojawia się głosowa informacja ostrzegawcza.

W każdym pojeździe (z wyjątkiem starszych modeli metra) znajdują się wyświetlacze z informacją o następnym przystanku.

Każdy przystanek wyposażony jest w wyświetlacz informujący czasie oczekiwania na daną linię.

Każdy pojazd i stacja metra, podobnie jak autobusy przystosowane są do ruchu niepełnosprawnych. Nie dotyczy to jednak tramwajów starszego typu.

W autobusie bilet kasuje kierowca.

W Oslo występują specjalne kasowniki dostosowane do korzystania z nowo wprowadzonych kart magnetycznych.

Bilet na T-bahn kasuje się na stacji metra – w pojazdach nie ma kasowników.

Każda stacja metra wyposażona jest w kamery.

Na każdym przystanku komunikacji miejskiej znaleźć możemy schemat sieci KM.

Niedaleko stacji Majorstuen znajduje się muzeum tramwajów.

Podsumowując...



Kiedy mówiliśmy o Oslo? Chyba tylko omawiając nowe „używki” lub dywagując na temat odpływu kierowców autobusów ze szczecińskich zajezdni. Szczerze mówiąc, myślałem że na słowach się skończy lecz dane mi było rzucić okiem na funkcjonowanie tamtejszej komunikacji miejskiej. Podsumowując, jestem mile zaskoczony, gdyż poziom jej funkcjonowania jest naprawdę wysoki. Może to co powiem będzie podłe ale i prawdziwe zarazem: między Szczecinem a Oslo jest pod tym względem dość duża przepaść. Nie miałem zbyt dużo czasu aby pobiegać z aparatem, obadać linie czy pojazdy lecz spełniłem misję. Mam nadzieję że powyższe przybliży Wam funkcjonowanie tamtejszej KM i choć na chwilę będziecie mogli poczuć się w „krainie czerwonych autobusów".

możliwość komentowania została wyłączona