Informacje

Pod ziemią lub nieco ponad...

Podziemia Londynu kryją sporo tuneli. Metro to sieć bardzo gęsta, co wpływa znacząco na jego wydajność. Ale nawet gdy stacja metra znajduje się daleko od naszego celu podróży to zawsze, wychodząc z podziemi można od razu się przesiąść w autobus.

Londyńskie metro jest najstarsze na świecie. Widać to szczególnie na niektórych liniach. Spośród 12 linii najstarsza to Metropolitan Line otwarta w 1863, a najmłodsza i zarazem najnowocześniejsza to Jubilee Line otwarta w 1979 roku. Pociągi na tej linii mogą jechać nawet z prędkością 100km/h, przy częstotliwości kursowania co 2-3 minuty w godzinach szczytu.

Mówiąc o metrze warto też wspomnieć o DLR (Docklands Light Railway)oraz o Overground, czyli o kolejkach naziemnych, które również możemy znaleźć na mapce metra. DLR różni się od metra przede wszystkim pojemnością pociągów – są krótsze. Jednak i ten środek komunikacji ma coraz większe znaczenie i dlatego jest rozbudowywana tam, gdzie metro nie dojeżdża.

Dla zabieganych londyńczyków kolejki miejskie są lekarstwem na szybko uciekający czas. Jednak jak już wyżej wspomniałem to lekarstwo sporo kosztuje. Nie wszystkich na nie stać, więc im pozostają autobusy. Niektórzy jednak w celu oszczędności kupują bilet np. tylko na drugą strefę i ryzykują przejechanie metrem np. z drugiej strefy na wschodzie Londynu do drugiej strefy na zachodzie Londynu przejeżdżając przez pierwszą. Fizycznie jest to wykonalne, bo jadąc nie trzeba przechodzić przez bramki. A bramki znajdują się na prawie każdej stacji metra. Oznacza to, że osoba chcąc zejść do podziemi na peron musi „skasować” bilet, inaczej drzwiczki między bramkami się nie otworzą. Bilet również się „kasuje” przy wychodzeniu ze stacji metra. Ominięcie barierek – np. przeskoczenie albo przejście tuż za inną osobą zanim drzwiczki się zamkną, nie pozostanie niezauważone. Każda stacja metra posiada monitoring. Znajduje się on również wewnątrz pociągów metra. Także będąc w Londynie musimy się przyzwyczaić do oka kamer.. Niewątpliwie poprawiają bezpieczeństwo nie tylko w środkach komunikacji publicznej, ale również na ulicach. Warto mieć zawsze świadomość, że w każdej sytuacji jest się obserwowanym...

Oprócz metra i autobusów istotnym środkiem londyńskiego transportu są tramwaje, których jednak jest jak na lekarstwo.

Niepopularny tramwaj

Tramwaj to w Londynie nadal mało powszechny środek transportu w porównaniu z autobusem czy metrem. Jest to wynikiem dość kiepsko rozbudowanej sieci. W Londynie istnieją tylko 3 linie tramwajowe. Wszystkie przejeżdżają przez Croydon – dzielnicę w południowej części Londynu. Miasto planuje rozbudowę sieci w przyszłości. Mapka aktualnej sieci jest dostępna na stronie TFL. Na torach można spotkać pojazdy zbudowane na bazie Bombardiera i wyprodukowane pod nazwą Flexity Swift CR4000. Są one w 70% niskopodłogowe i dwukierunkowe. Dla osób niepełnosprawnych tramwaje niskopodłogowe to za mało – aby taka osoba mogła wsiąść bez problemu do tramwaju potrzebne jeszcze są odpowiednie przystanki, których w Londynie nie brakuje. Poziom peronu jest równy poziomowi podłogi tramwaju. Jest to pewien standard, o którym możemy na razie tylko pomarzyć.

Marzenia się spełniają...

Pomarzyć można nie tylko o peronach, ale o wielu ciekawych rozwiązaniach stosowanych w Londynie, które pozostają nieosiągalne dla naszego miasta. W Londynie było mi dane spędzić już trzeci raz wakacje i każdemu miłośnikowi komunikacji miejskiej polecam się tam wybrać. Można powiedzieć, że mimo pewnych niedoskonałości jest to komunikacyjny raj. Raj, do którego nam daleko, nie tylko pod względem odległości...

Źródła:
1) wiedza własna
2) pl.wikipedia.org/wiki/Metro_londyńskie
3) http://en.wikipedia.org/wiki/Trams_in_London
4) www.tfl.gov.uk/