Encyklopedia

Otoyol M50 – miejski autobus klasy MINI produkowany w latach 1996–2000 przez tureckie zakłady Otoyol na bazie licencyjnych ciężarówek Iveco.

Nadwozie i trochę techniki

Autobus tego typu został oparty o ramę licencyjnych ciężarówek marki Iveco Zeta. Silnik tego pojazdu został umieszczony z przodu, co spowodowało przesunięcie pierwszych drzwi za przednią oś, a drugie drzwi zostały umieszczone na tylnym zwisie. Autobusy tego typu na pokład mogły zabrać 34 pasażerów, z czego osiemnaście na miejscach siedzących. Wadą tego typu autobusów była wysoka podłoga o wysokości 1080 milimetrów i wąskie drzwi o szerokości 850 milimetrów.

Polska uwertura

W 1995 roku polski dealer ciężarówek Iveco rozpoczął import z Turcji autobusów Otoyol klasy MINI na bazie licencyjnych ciężarówek Iveco. Oferta początkowo składała się z autobusu kombi typu M23, autobusu miejskiego typu M24 oraz autobusu turystycznego typu M29. W 1996 roku model M24 został zastąpiony modelem M50, który był dłuższy i wyższy od modelu M24. Import autobusów Otoyol do Polski zakończył się w 2000 roku.

Eksploatacja w Polsce

Eksploatacja w Bydgoszczy

Bydgoski PKS w latach 1997–1998 zakupił w sumie trzy minibusy Otoyol M50T.14 City. Autobusy te kierowane były na linie 80, 81 i 301 w Bydgoszczy. Pojazdy otrzymały numery B120 i B826–B827 Proces wycofywania tych autobusów rozpoczął się w 2006 roku. Dwa egzemplarze zostały zezłomowane w 2007 roku, zaś trzeci został sprzedany do prywatnej firmy z Lublina

Eksploatacja w Człuchowie

Człuchowski PKS w 1998 roku zakupił jedną sztukę tego typu autobusów. Pojazd otrzymał numer #80001. Nie wiadomo, kiedy PKS Człuchów wycofał jedyną sztukę tego typu autobusu.

Eksploatacja w Gdańsku

Gdańskie ZKM w 1997 roku zakupiło łącznie dwie sztuki tego typu autobusów. Pojazdy otrzymały numery #2901–2902. Eksploatacja w Gdańsku trwała tylko dziesięć lat, po czym autobusy zostały skierowane do kasacji.

Eksploatacja w Gorzowie Wielkopolskim

Gorzowskie MZK w 1997 roku zakupiło łącznie dwie sztuki tego typu autobusów. Pojazdy otrzymały numery #511–512. Pierwszy egzemplarz, czyli wóz #512 został skasowany w 2001 roku po wypadku, a wóz #511 został sprzedany prywatnemu podmiotowi w 2007 roku.

Eksploatacja w Grodzisku Mazowieckim

Grodziski PKS w 1997 roku zakupił łącznie dwie sztuki tego typu autobusów. Pojazdy otrzymały numery #70002–70003. Pierwszy egzemplarz, czyli #70003 został wycofany w 2007 roku po wypadku ze śmieciarką, a drugi egzemplarz, czyli #70002 został skierowany do kasacji w 2013 roku.

Eksploatacja w Inowrocławiu

Inowrocławskie MPK w 1997 roku zakupiło łącznie pięć sztuk tego typu autobusów. Pojazdy otrzymały numery #351–355. Pierwsze kasacje inowrocławskich Otoyoli nastąpiły w 2009 roku, a ostatnia kasacja nastąpiła w 2010 roku.

Eksploatacja w Kartuzach

Kartuski Gryf w 1997 roku zakupił łącznie dwie sztuki tego typu autobusów. Pojazdy otrzymały numery boczne #7754–7755. Eksploatacja w Kartuzach tego typu autobusów trwała tylko 6–7 lat i już w latach 2003–2004 obie sztuki zostały sprzedane do innych przewoźników odpowiednio z Gdyni i Wrocławia.

Eksploatacja w Mysłowicach

Prywatny przewoźnik Stanpaul-Bus z Mysłowic w 2000 roku zakupił jedną sztukę tego typu autobusu. Pojazd zadebiutował u przewoźnika dopiero w 2002 roku i otrzymał numer #04. W 2011 roku jedyny mysłowicki Otoyol został sprzedany do prywatnej firmy z Tymbarka, gdzie pojeździł aż do 2018 roku.

Eksploatacja w Radzyniu Podlaskim

PKS w Radzyniu Podlaskim w 1999 roku otrzymał jeden egzemplarz tego typu autobusu. Pojazd pochodził z 1998 roku i był eksploatowany w latach 1999–2013, zaś dwa lata później radzyński egzemplarz Otoyola został zezłomowany.

Eksploatacja w Zielonej Górze

Zielonogórski PKS w 1998 roku zakupił łącznie trzy sztuki tego typu autobusów. Wozy otrzymały numery boczne #Z50112, #Z50113 i #Z50115. Pierwszy egzemplarz został skasowany w 2010 roku, a dwa pozostałe w 2011 roku.