Encyklopedia

DAF MB200 to holenderski autobus wysokopodłogowy produkowany przez holenderską firmę DAF w latach 1967–1988 w liczbie 3000 sztuk. Następcą jest DAF MB230.

Geneza

W latach 60. XX wieku tabor autobusowy w Holandii był mieszanką różnych typów. Nie pozwalało to na sprawne zarządzanie komunikacją miejską. Dlatego holenderska unia przewoźników w celu ujednolicenia taboru komunikacyjnego opracowała projekt autobusu standardowego (standaardstreekbus). Produkcję zgodną z wytycznymi rozpoczęła między innymi firma DAF, która we współpracy z dwoma rodzimymi firmami nadwoziowymi – Den Oudsten i Hainje zbudowała na podwoziu DAF-a MB200 autobus oraz firma Leyland, która współpracowała z trzema rodzimymi firmami nadwoziowymi – Den Oudsten, Hainje oraz Verheul. Autobusy DAF i Leyland z nadwoziami Den Oudsten, Hainje oraz Verheul stały się znakami rozpoznawczymi holenderskiego transportu.

Trochę techniki

Autobus DAF MB200 jest oparty na podwoziach DAF DKDL600 i DKDL564. Autobus napędza silnik DAF DKDL1160 o mocy 170 KM umieszczony pomiędzy osiami autobusu. Do przeniesienia napędu zastosowano skrzynie biegów – między innymi półautomatyczne czterobiegowe skrzynie biegów angielskiej firmy Wilson typu GB340, a także automatyczne skrzynie biegów amerykańskiej firmy Allison oraz niemieckiej firmy ZF. Nadwozia z tworzyw sztucznych wykonały firmy Den Oudsten oraz Hainje. Wewnątrz autobus mógł pomieścić 80 osób, z czego czterdzieści na skajowych fotelach lotniczych. 

Eksploatacja w polskich miastach

Eksploatacja w Gnieźnie

W 1994 roku MPK Gniezno otrzymało w darze od północnej Brabancji pięć autobusów DAF MB200 z nadwoziem Hainje z 1981 roku. Gnieźnieńskie i kórnickie DAF-y MB200 od poznańskich braci wyróżniały się innym typem ekspozytora na przedniej ścianie. Otrzymały tam numery 001–005. Pierwsze kasacje nastąpiły w 2007 roku. Ostatni autobus tego typu o numerze bocznym #004 został skasowany w 2009 roku.

Eksploatacja w Kórniku

W 1992 roku przedsiębiorstwo Kombus otrzymało w darze od północnej Brabancji pięć autobusów DAF MB200 z nadwoziem Hainje z 1981 roku. Otrzymały tam numery 21–25. W 1998 roku został skasowany autobus o numerze #21. W 2000 roku skasowano autobus #22, zaś w 2007 roku autobusy o numerach 24–25. W 2008 roku skasowano ostatni autobus o numerze #23.

Eksploatacja w Mosinie

Około 1992 roku nieistniejące już prywatne przedsiębiorstwo M-Bus z Mosiny dostało w darze od gminy Bunschoten w Holandii jedną sztukę autobusu DAF MB200 z nadwoziem Den Oudsten z 1978 roku. Od braci z Gniezna, Kórnika i Poznania wyróżniał się wąskimi pierwszymi drzwiami. Autobus został przypisany do podmiejskiej linii 107 kursującej z poznańskiej Starołęki do Wiórka i Daszewic. W dniu 1 sierpnia 2005 roku wóz został wycofany z powodu przejęcia linii 107 przez MPK Poznań, zaś rok później wóz został zezłomowany

Eksploatacja w Poznaniu

W 1991 roku MPK Poznań otrzymało w darze od rządu Holandii 29 nietypowych autobusów 1982 roku. Wśród Jelczy i Ikarusów wyróżniały się wysokim komfortem jazdy. Wozy trafiły do zajezdni A-1 przy ulicy Warszawskiej oraz pierwotnie otrzymały numery 1201–1229. Poznańskie DAF-y charakteryzowały się nadwoziem Den Oudsten oraz różnym typem skrzyni biegów – 23 wozy miały półautomatyczną skrzynię angielskiej firmy Wilson, zaś sześć, czyli wozy 1205–1210, miały skrzynię biegów amerykańskiej firmy Allison. W Poznaniu autobusy tego typu wyparły Jelcze PR110. Debiut tego typu autobusów nastąpił w lipcu 1991 roku na liniach A, B i C. W poznańskich egzemplarzach wnętrze było wykonane w dwóch wersjach. Dziesięć z nich miało podmiejski, turystyczny układ wnętrza. Wszystkie 40 miejsc siedzących było ustawione na podestach w czterech rzędach przodem do kierunku jazdy. Pozostałe egzemplarze nie posiadały podestów, a osiem sztuk siedzeń było ustawionych tyłem do kierunku jazdy. Początkowo wszystkie autobusy tego typu jeździły w biało-żółto-szarym malowaniu poprzedniego przewoźnika. W 1995 roku wóz #1204 został przemalowany. Niektóre autobusy otrzymały również reklamy. Mankamentem ich były dwie pary drzwi, brak otwieranych okien oraz wąskie przejścia. Od początku założono, że autobusy nie będą remontowane, lecz podczas każdej poważnej awarii były kasowane. Pierwsze kasacje nastąpiły w 1996 roku, przede wszystkim po awariach skrzynii biegów oraz po pokaźnej dostawie autobusów Neoplan N4009 i Neoplan N4016. W tym samym roku tego typu wozy zaczęto kierować na linie 65, 66, 67, 85 i 89. W 2001 roku takich wozów w MPK Poznań pozostało już tylko dziewięć. W 2003 roku zaprzestano również wysłania tego typu wozów na linie dzienne. W 2006 cztery wozy, czyli #1211, #1213, #1218 i #1222 otrzymały odpowiednio numery 1931–1934. Przenumerowanie tego typu wozów miało związek z podziałem numeracji na zajezdnie. W nocy z 19 lipca na 20 lipca 2008 roku nastąpiło pożegnanie tego typu autobusów. Tego samego roku skasowano dwa wozy, czyli #1932 (jako dawca do #1222) i #1933, zaś wóz #1934 został eksponatem muzealnym MPK Poznań. W 2010 roku skasowano przedostatni wóz o numerze #1931. Obecnie wóz #1222 jest autobusem historycznym w MPK Poznań.