Encyklopedia
Norymberski tramwaj motorowy serii 1-36
dodane przez 
kajetansz
Elektryfikacja norymberskiej sieci tramwajowej wymagała dostarczenia tramwajów elektrycznych. Pierwszymi sześcioma elektrycznymi tramwajami były wozy pochodzące z podkolońskiej fabryki Herbrand & Cie. Za wyposażenie elektryczne odpowiedzialna była berlińska firma AEG. Były to małe sześciometrowe tramwaje o 5 oknach po bokach pojazdu. Równolegle do nich również z kolońskiej fabryki herb rand do Norymbergi dostarczono dłuższe wagony. Do Norymbergi oddzielnie dostarczane było pudło i podwozie po czym w zakładach tramwaje były składane.
Tramwaje od początku posiadały oświetlenie zewnętrzne, jak i lampy olejne służące do podświetlania trasy. Na tylnej platformie znajdowała się czerwona bądź zielona lampa olejna. Przy hamulcu tramwaje te nie posiadały hamulca awaryjnego, który został zamontowany po ich przebudowie w latach 1899 – 1900, jednak mógł on być jedynie używany w sytuacjach awaryjnych. W latach 1896 – 1897 tramwaje otrzymały ogrzewanie, oraz zastąpiono lampy olejne elektrycznymi. W 1904 roku tramwaje otrzymały elektryczne oświetlenie wewnętrzne.
Tramwaje te posiadały rolkowy odbierak prądu na dachu. Prąd pobierany z Siecie zasilał początkowo jeden silnik VNB 125 o mocy 15 kW napędzany prądem o napięciu 500 Voltów, a po przebudowie większości tramwajów w latach 1899 – 1901 dwóch o jednakowej mocy. Było to spowodowane licznymi podjazdami w Norymberdze, gdzie te tramwaje musiały sobie Radzic wraz z doczepionymi do nich wozami doczepnymi. Po tej przebudowie tramwajom również zamknięto obie platformy, przez co uchroniono motorniczego przed warunkami atmosferycznymi. Dodatkowo niebiesko-żółte malowanie zostało zastąpione przez oliwkowozielono-beżowe barwy.
Tramwaje te kursowały na trasie z Norymbergi do Fürth do 1900 roku, kiedy to zostały wyparte przez nowsze wozy serii 100 – 140. Od tego momentu kursowały one jedynie w obrębie Norymbergi. W 1913 roku rolkowy odbierak prądu został wyparty przez pantograf lirowy. Powoli tramwaje te rozpoczęły zasilanie floty tramwajów gospodarczych. Ostatnie 5 tramwajów zostało wycofanych z eksploatacji w 1926 roku, a ostatnie wozy robocze kursowały na ulicach Norymbergi do końca lat 50-tych XX wieku.
Tramwaje od początku posiadały oświetlenie zewnętrzne, jak i lampy olejne służące do podświetlania trasy. Na tylnej platformie znajdowała się czerwona bądź zielona lampa olejna. Przy hamulcu tramwaje te nie posiadały hamulca awaryjnego, który został zamontowany po ich przebudowie w latach 1899 – 1900, jednak mógł on być jedynie używany w sytuacjach awaryjnych. W latach 1896 – 1897 tramwaje otrzymały ogrzewanie, oraz zastąpiono lampy olejne elektrycznymi. W 1904 roku tramwaje otrzymały elektryczne oświetlenie wewnętrzne.
Tramwaje te posiadały rolkowy odbierak prądu na dachu. Prąd pobierany z Siecie zasilał początkowo jeden silnik VNB 125 o mocy 15 kW napędzany prądem o napięciu 500 Voltów, a po przebudowie większości tramwajów w latach 1899 – 1901 dwóch o jednakowej mocy. Było to spowodowane licznymi podjazdami w Norymberdze, gdzie te tramwaje musiały sobie Radzic wraz z doczepionymi do nich wozami doczepnymi. Po tej przebudowie tramwajom również zamknięto obie platformy, przez co uchroniono motorniczego przed warunkami atmosferycznymi. Dodatkowo niebiesko-żółte malowanie zostało zastąpione przez oliwkowozielono-beżowe barwy.
Tramwaje te kursowały na trasie z Norymbergi do Fürth do 1900 roku, kiedy to zostały wyparte przez nowsze wozy serii 100 – 140. Od tego momentu kursowały one jedynie w obrębie Norymbergi. W 1913 roku rolkowy odbierak prądu został wyparty przez pantograf lirowy. Powoli tramwaje te rozpoczęły zasilanie floty tramwajów gospodarczych. Ostatnie 5 tramwajów zostało wycofanych z eksploatacji w 1926 roku, a ostatnie wozy robocze kursowały na ulicach Norymbergi do końca lat 50-tych XX wieku.
na podstawie:
Binder Robert, Wentzel Ernst „Der Stadtverkehr in Nürnberg und Fürth von 1881 bis 1981”, VAG Verkehr-Aktiengesellschaft, Nürnberg 1988
Höltge Dieter, Kochems Michael “Straßen- und Stadtbahnen in Deutschland Band 10: Bayern”, EK—Verlag GmbH, Freiburg 2006
Neuer Andreas, Pickl Peter, Wentzel Ernst “Die Nürnberg-Fürther Straßenbahn im Wandel der Zeiten. Ein Streifzug durch das Historische Straßenbahndepot St. Peter”, Freunde der Nürnberg-Fürther Straßenbahn e. V.”, Nürnberg 2005
opracował Kajetan Szmuciński
Binder Robert, Wentzel Ernst „Der Stadtverkehr in Nürnberg und Fürth von 1881 bis 1981”, VAG Verkehr-Aktiengesellschaft, Nürnberg 1988
Höltge Dieter, Kochems Michael “Straßen- und Stadtbahnen in Deutschland Band 10: Bayern”, EK—Verlag GmbH, Freiburg 2006
Neuer Andreas, Pickl Peter, Wentzel Ernst “Die Nürnberg-Fürther Straßenbahn im Wandel der Zeiten. Ein Streifzug durch das Historische Straßenbahndepot St. Peter”, Freunde der Nürnberg-Fürther Straßenbahn e. V.”, Nürnberg 2005
opracował Kajetan Szmuciński
Norymberski tramwaj motorowy serii 1-36
brak komentarzy
Producent:
Herbrand
Liczba członów:
1
Liczba i układ drzwi:
2 (1-1) (po obu stronach)
Długość:
6,03 m
Szerokość:
1,93 m
Wysokość:
3,115 m
Liczba osi:
2
Masa własna:
5 600 kg
Liczba i moc silników:
1 x 15 kW
po 1900 roku: 2 x 15 kW
po 1900 roku: 2 x 15 kW
Liczba miejsc siedzących:
16
Liczba miejsc ogółem:
28
Liczba zakupiona/w eksploatacji:
nie występuje w Szczecinie
Zobacz też:
Adtranz GT6N
▪
Adtranz GT8N2
▪
MAN GT6
▪
MAN T4
▪
Düwag N8S-NF
▪
Norymberski tramwaj motorowy (doczepny) serii 201
▪
Norymberski tramwaj motorowy serii 1-36
▪
Norymberski tramwaj motorowy serii 100-140
▪
Norymberski tramwaj motorowy serii 141-150/SN3
▪
Norymberski tramwaj motorowy serii 202-243
▪
Norymberski tramwaj motorowy serii 50-81
▪
Norymberski tramwaj motorowy serii 601-674
▪
Norymberski tramwaj motorowy serii 701-702